Μετέφερα τη γραφομηχανή στο διπλανό δωμάτιο όπου μπο-
ρώ να κοιτιέμαι στον καθρέφτη ενόσω γράφω.
Η Τάνια είναι σαν και την Ιρέν. Περιμένει κάτι σπουδαίο.
Αλλά υπάρχει και μια άλλη Τάνια, η Τάνια σαν μεγάλος σπόρος
που απλώνει γύρη ολόγυρα — ή ας πούμε, κομμάτι σαν τον
Τολστόι, σαν στάβλος όπου θάβουνε το έμβρυο. Η Τάνια είναι
ένας πυρετός — les voies urinaires, Café de la Liberté, η πλα-
τεία των Βοσγίων, φανταχτεροί λαιμοδέτες στο βουλεβάρτο
Μονπαρνάς, σκοτεινά λουτρά, κρασί Porto Sec, σιγαρέτα
Abdullah, το αντάτζιο της σονάτας
Pathétique
, ακουστικά βα-
ρηκοΐας, ανεκδοτολογικές συνάξεις, στήθη ηλιοκαμένα, βαριές
καλτσοδέτες, τι ώρα είναι, χρυσαφένιοι φασιανοί γεμιστοί με
κάστανα, μεταξένια κρινοδάχτυλα, αχνά δειλινά που γυρίζουν
στο χρώμα του λιόπουρνου, ακρομεγαλία, καρκίνος και παρα-
λήρημα, θερμά πέπλα, μάρκες του πόκερ, αιμάτινα χαλιά και
απαλά μεριά. Η Τάνια λέει δυνατά για να την ακούσουν οι πά-
ντες: «Τον αγαπώ!». Και ενώ ο Μπόρις προθερμαίνεται με ουί-
σκι, η Τάνια λέει: « Έλα κάτσε εδώ! Ω Μπόρις… Ω, η
Ρωσία…
τι
να κάνω; Σκάω!».
Τις νύχτες, σαν βλέπω το μουσάκι του Μπόρις πάνω στο μα-
ξιλάρι, με πιάνει υστερία. Ω Τάνια, πού είναι τώρα το ζεστό
σου το μουνί, εκείνες οι πλούσιες, βαριές καλτσοδέτες, εκείνα
τα τρυφερά τροφαντά σου μπούτια; Έχω ένα κόκαλο στο καυλί
μου, έξι ίντσες πράμα. Θα χωθώ σε κάθε πτυχή του μουνιού
σου, Τάνια, με σπέρμα θα σ’ το πλημμυρίσω. Θα σε στείλω σπί-
τι σου, στον Σιλβέστρο σου, μ’ έναν πόνο στην κοιλιά και με τη
μήτρα σου τα μέσω έξω. Ο Σιλβέστρος σου! Τώρα μάλιστα! Ναι,
δεν λέω, ξέρει να ανάψει μια πυρά, αλλά εγώ ξέρω να πυρα-
[ 12 ]
1,2,3,4,5,6 8,9,10,11,12,13,14,15,16,17,...18