Page 2 - Ο ΤΡΟΠΙΚΟΣ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ

ΕNΑ
Στη Βίλα Μποργκέζε ζω. Μήτε ίχνος σκόνης εδώ, μήτε μια
καρέκλα σε λάθος θέση. Όλοι μονάχοι είμαστε εδώ, και όλοι
μας νεκροί.
Χτες βράδυ ο Μπόρις ανακάλυψε ότι είχε ψείρες. Έπρεπε να
ξυρίσω τις μασχάλες του, μα και πάλι η φαγούρα δεν σταμάτη-
σε. Πώς μπορείς να έχεις ψείρες σ’ ένα μέρος όμορφο σαν αυ-
τό; Ας είναι. Ίσως και να μην είχαμε γίνει τόσο φίλοι, ο Μπό-
ρις κι εγώ, αν δεν είχαν υπάρξει οι ψείρες.
Ο Μπόρις μόλις μου πρόσφερε μια σύνοψη των αντιλήψεών
του. Το παίζει μετεωρολόγος. Ο καιρός, προφητεύει, θα συνε-
χίσει να έχει τα χάλια του. Θα σημειωθούν κι άλλες συμφορές,
κι άλλοι θάνατοι, κι άλλη απελπισία. Δεν προβλέπεται η παρα-
μικρή αλλαγή. Μας κατατρώγει του χρόνου ο καρκίνος. Οι
ήρωές μας έχουν σκοτωθεί, ή αυτοκτονούν. Ο ήρωας, το λοι-
πόν, δεν είναι ο Χρόνος, μα το Άχρονο. Πρέπει να βαδίσουμε,
με βήμα κατάδικου, προς του θανάτου την ειρκτή. Δεν υπάρ-
χει διαφυγή. Δεν θ’ αλλάξει ο καιρός.
Τώρα είναι το φθινόπωρο της δεύτερης χρονιάς μου στο Παρί-
σι. Έχω βρεθεί εδώ για κάποιο λόγο που παραμένει ακόμη θο-
λός εντός μου.