Μια καρικατούρα ανθρώπου, ιδού τι θαρρείς πως είναι με την
πρώτη ματιά ο Μόλντορφ. Μάτια θυρεοειδή. Χείλη από λάστι-
χο. Φωνή σαν μπιζελόσουπα. Κάτω απ’ το γιλέκο του, κουβα-
λάει ένα μικρό αχλάδι. Απ’ όποια μεριά και να τον δεις, το πα-
νόραμα παραμένει πανομοιότυπο: ξυλόγλυπτη σιγαροθήκη,
λαβή από ελεφαντόδοντο, πεσσός σκακιού, βεντάλια, διακο-
σμητικό τέμπλου. Έχει υποστεί τόσες και τόσες ζυμώσεις ώστε
είναι πλέον άμορφος. Μαγιά απογυμνωμένη από τις βιταμίνες
της. Ανθοδοχείο δίχως καν πλαστικό άνθος.
Τα θηλυκά προσφωνήθηκαν κύριοι δυο φορές τον ένατο αιώ-
να, και ξανά στη διάρκεια της Αναγέννησης. Τούτος εδώ μετα-
φέρθηκε κατά τις μεγάλες διασπορές κάτω από κίτρινες και
λευκές κοιλιές. Πολύ πριν από την Έξοδο, ένας Τάταρος έφτυ-
σε μες στο αίμα του.
Το δίλημμά του είναι νάνου δίλημμα. Με το κωνοειδές του
μάτι βλέπει τη μορφή του να προβάλλεται σε μιαν οθόνη ανυ-
πολόγιστου μεγέθους. Η φωνή του, συντονισμένη με μιας καρ-
φίτσας τη σκιά, τον μεθάει. Ακούει βρυχηθμούς εκεί που οι άλ-
λοι μονάχα σκουξιματάκια ακούνε.
Κι ύστερα, το μυαλό του. Είναι ένα αμφιθέατρο όπου ο ηθο-
ποιός δίνει μια πρωτεϊκή παράσταση. Ο Μόλντορφ, πολύμορ-
φος και αψεγάδιαστος, περνάει από τον έναν του ρόλο στον άλ-
λο — παλιάτσος, ζογκλέρ, ακροβάτης, ιεροκήρυκας, έκλυτος,
κομπογιαννίτης. Το αμφιθέατρο παραείναι μικρό. Το παγιδεύει
με δυναμίτη. Το κοινό ναρκώνεται. Το τινάζει στον αέρα. Το
σακατεύει.
Πασχίζω ανώφελα να προσεγγίσω τον Μόλντορφ. Είναι
σαν να πασχίζεις να προσεγγίσεις τον Θεό, γιατί ο Μόλντορφ
[ 16 ]
1...,2,3,4,5,6,7,8,9,10 12,13,14,15,16,17,18