είναι
Θεός — και δεν ήταν ποτέ τίποτε άλλο. Εγώ απλώς κατα-
γράφω…
Είχα διάφορες γνώμες για δαύτον, αλλά τις απέβαλα — είχα
κι άλλες γνώμες, αλλά τις αναθεώρησα. Τον έχω καρφιτσώσει
για να τον εξετάσω, κι ανακαλύπτω ότι δεν είναι κάνα κοπρο-
σκάθαρο αλλά μια λιβελούλη. Μ’ έχει προσβάλει με την τραχύ-
τητά του και μετά μ’ έχει συντρίψει με τη λεπτότητά του. Είναι
πολυλογάς έως ασφυξίας, και μετά σιωπηλός σαν τον Ιορδάνη
ποταμό.
Σαν τον βλέπω να ’ρχεται τροχάζοντας να με χαιρετήσει, με
τις μικρές οπλές του απλωμένες, με τα μάτια του ιδρωμένα,
νιώθω σάμπως να συναντάω… Ω όχι, δεν είναι τρόπος αυτός!
«Comme un oeuf dansant sur un jet d’eau».
Έχει μονάχα ένα μπαστούνι — κι όχι άλφα ποιότητας. Στις
τσέπες του, κομμάτια χαρτί με συνταγές για το Weltschmerz
.
Είναι θεραπευμένος τώρα, και η μικρή Γερμανιδούλα που
έσκυψε και έπλυνε τα πόδια του έχει απομείνει με καρδιά ρα-
γισμένη. Είναι σαν τον Κύριο Τίποτα που κουβαλάει παντού το
Λεξικό Gujarati.
«Αναπόφευκτο για τον καθένα
» — που σημαίνει,
το δίχως άλλο,
αναπόδραστο.
Ο Μπορόφσκι θα τα έβρισκε όλ’ αυ-
τά ακατανόητα. Ο Μπορόφσκι έχει ένα διαφορετικό μπαστού-
νι για κάθε μέρα της βδομάδας, κι ένα για το Πάσχα.
Έχουμε τόσα πολλά κοινά που είναι σαν να βλέπω τον εαυ-
τό μου σ’ έναν ραγισμένο καθρέφτη.
Κοιτούσα τα χειρόγραφά μου, σελίδες μουτζαλωμένες με
διορθώσεις κι αναθεωρήσεις. Σελίδες
λογοτεχνίας.
Με σκιάζει
κομμάτι αυτό. Είναι τόσο πολύ σαν τον Μόλντορφ. Μονάχα
που εγώ δεν είμαι Εβραίος, και όσοι δεν είναι Εβραίοι έχουν
[ 17 ]
1...,2,3,4,5,6,7,8,9,10,11 13,14,15,16,17,18