Και τα λιοντάρια, α ναι, κι αυτά είναι απογοητευμένα. Μα-
σουλάνε, ξανά και ξανά, αλλά τσίκλες είναι οι λέξεις, κι αδύ-
νατον να τις χωνέψεις. Η τσίκλα είναι η βάση που την πασπα-
λίζεις με ζάχαρη, πεψίνη, θυμάρι, γλυκόριζα. Η τσίκλα, όταν
τη μαζεύουν οι
τσικλέρος,
είναι μια χαρά. Οι τσικλέρος έφτασαν
στο κορφοβούνι μιας ηπείρου καταβυθισμένης. Έφεραν μαζί
τους μια γλώσσα αλγεβρική. Στην έρημο της Αριζόνας συνά-
ντησαν τους Μογγόλους του Βορρά που ήσαν στιλπνοί σαν με-
λιτζάνες. Λίγο μετά αφότου η γη είχε γείρει γυροσκοπικά — τό-
τε που το Γκολφ Στριμ αποχωριζόταν το ρεύμα της Ιαπωνίας.
Στην καρδιά του εδάφους βρήκαν έναν ηφαιστειογενή τόφο.
Κέντησαν τα ίδια τα σπλάχνα της γης με τη γλώσσα τους. Έφα-
γαν ο ένας τα σωθικά του άλλου, και το δάσος έκλεισε πάνω
τους, πάνω στα κόκαλα και στα κρανία τους, πάνω στον δα-
ντελένιο τόφο τους. Χάθηκε η γλώσσα τους. Μια στις τόσες,
κάποιος βρίσκει τ’ απομεινάρια ενός νοικοκυριού, μια μυελική
πιατέλα γιομάτη αλγεβρικές μορφές.
Τι έχουν να κάνουν μ’ εσένα όλ’ αυτά, Μόλντορφ; Ο λόγος στο
στόμα το δικό σου είναι άναρχος. Μίλα, Μόλντορφ, σε περιμέ-
νω να μιλήσεις. Κανείς δεν ξέρει, όταν ανταλλάσσουμε μια χει-
ραψία, τι ποτάμια ξεχύνονται από τον ίδρωτά μας. Ενώ εσύ
στρογγυλεύεις τις λέξεις σου, με τα χείλη σου μισάνοιχτα τώρα,
με το σάλιο να κελαρύζει στα μάγουλά σου, εγώ έχω διανύσει
μ’ έναν πήδο τη μισή Ασία. Αν άδραχνα το μπαστούνι σου, όσο
μέτριο μαραφέτι κι αν είναι, να σου ’δινα μια γερή στο πλευρό
και άνοιγα μια τρύπα, θα μπορούσα να μαζέψω υλικό ικανό να
γεμίσει το Βρετανικό Μουσείο. Πέντε λεπτά άμα καταπιαστού-
[ 19 ]
1...,4,5,6,7,8,9,10,11,12,13 15,16,17,18