Page 4 - Ο ΤΡΟΠΙΚΟΣ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ

αφήνοντας εδώ κι εκεί κηλίδες χρόνου. Ο κόσμος είναι ένας
καρκίνος που τρώει τον ίδιο του τον εαυτό… Σκέφτομαι πως
όταν απλωθεί παντού η μεγάλη σιωπή θα θριαμβεύσει επιτέλους
η μουσική. Όταν μες στη μήτρα του χρόνου το καθετί και πάλι
αποτραβηχτεί, το χάος θα αποκατασταθεί, και το χάος είναι η
παρτιτούρα που πάνω της γράφεται της πραγματικότητας η
μουσική. Συ, ω Τάνια, συ το χάος μου είσαι. Γι’ αυτό και τρα-
γουδώ. Κι ούτε καν εγώ, μα ο κόσμος που πεθαίνει, αποβάλλο-
ντας του χρόνου πια το δέρμα. Εγώ είμαι ακόμη ζωντανός, στη
μήτρα σου χτυπιέμαι, και γι’ αυτή την πραγματικότητα γράφω.
Αποκοιμιέμαι. Η φυσιολογία του έρωτα. Η φάλαινα με το
δίμετρο πέος της αναπαύεται. Η νυχτερίδα — penis libre. Ζώα
με κόκαλο στο πέος. Εξού και έμεινες κόκαλο… «Ευτυχώς», λέει ο
Γκουρμόν, «η οστεώδης δομή απωλέσθη για τον άνθρωπο».
Ευτυχώς; Ναι, ευτυχώς. Για φαντάσου τον άνθρωπο να περι-
φέρεται μ’ ένα κόκαλο στο πέος. Το καγκουρό έχει διπλό πέος
— ένα για τις καθημερινές, άλλο για τις αργίες. Αποκοιμιέμαι.
Επιστολή από μια φίλη που ρωτάει αν βρήκα τίτλο για το βιβλίο
μου. Τίτλο; Το δίχως άλλο: «Λαμπερές λεσβίες».
Η ανεκδοτική ζωή σου! Φράση του Μπορόφσκι. Τις Τετάρτες
γευματίζω με τον Μπορόφσκι. Η γυναίκα του, μια μαραγκια-
σμένη γελάδα, χοροστατεί. Μαθαίνει αγγλικά τώρα — η αγα-
πημένη της λέξη είναι «βρομιά». Το πιάνεις μεμιάς τι σπυριά
στον κώλο είναι οι Μπορόφσκι. Για κάτσε μια στιγμή…
ΟΜπορόφσκι φοράει κοτλέ κοστούμια και παίζει ακορντεόν.
Ακαταμάχητος συνδυασμός, αν σκεφτείς μάλιστα ότι δεν είναι
διόλου κακός καλλιτέχνης. Λέει ότι είναι Πολωνός, αλλά δεν εί-
ναι, φυσικά. Είναι Οβριός, αυτός ο Μπορόφσκι, κι ο πατέρας
[ 9 ]