Page 9 - ΤΡΥΦΕΡΗ ΕΙΝΑΙ Η ΝΥΧΤΑ

17
Τ Ρ Υ Φ Ε Ρ Η Ε Ι Ν Α Ι Η Ν Υ Χ Τ Α
που πριν από δυο χρόνια περνούσε μέσ’ από τα κτίρια του Πανε­
πιστημίου Χόπκινς, με το κόκκινο παλιό τους τούβλο, απτόητος
από την ειρωνεία του γιγάντιου Χριστού στην είσοδο.
Κι εντούτοις είχε αποφασίσει να μείνει άλλα δυο χρόνια στη
Ζυρίχη, γιατί δεν υποτιμούσε την αξία της παιχνιδοποιίας, της
άπειρης ακρίβειας, της άπειρης υπομονής.
Σήμερα βγήκε να δει τον Φραντς Γκρεγκορόβιους στην κλινι­
κή του Ντόμλερ στη λίμνη της Ζυρίχης. Ο Φραντς, εσωτερικός
παθολόγος στην κλινική, με καταγωγή από το καντόνι της Βο
και λίγα χρόνια μεγαλύτερος από τον Ντικ, τον συνάντησε σε
μια στάση του τραμ. Είχε σκούρα και μεγαλοπρεπή θωριά σαν
του Καλιόστρο και, σ’ αντίθεση, μάτια αγίου. Ήταν ο τρίτος από
τους Γκρεγκορόβιους – ο παππούς του ήταν δάσκαλος του Έμιλ
Κρέπελιν, όταν η ψυχιατρική μόλις αναδυόταν απ’ τα σκότη.
Ήταν περήφανος, φλογερός, μα και πράος σαν πρόβατο, και
θεωρούσε τον εαυτό του υπνωτιστή. Αν και η αρχική ευφυΐα της
οικογένειας είχε αρχίσει λιγάκι να ξεθυμαίνει, ο Φραντς αναμφί­
βολα θα γινόταν εξαίρετος κλινικός γιατρός.
Καθ’ οδόν για την κλινική είπε: «Μίλα μου για τις εμπειρίες
σου από τον πόλεμο. Έχεις αλλάξει όπως οι υπόλοιποι; Είσαι
ακόμη κοκκινομάλλης. Έχεις το ίδιο αγέραστο αμερικανικό πρό­
σωπο».
«Δεν είδα τίποτε από τον πόλεμο» είπε ο Ντικ. «Θα το κατά­
λαβες αυτό από τα γράμματά μου, Φραντς».
«Δεν έχει σημασία αυτό. Έχουμε περιπτώσεις νευρικής δια­
ταραχής εξαιτίας μόνον του ήχου μιας μακρινής αεροπορικής
επιδρομής. Έχουμε μερικούς που απλώς διάβαζαν εφημερί­
δες».
«Όλα αυτά μού φαίνονται ανοησίες».
«Μπορεί και να ’ναι, Ντικ, όμως είμαστε κλινική για πλου­
σίους και δεν χρησιμοποιούμε τη λέξη“ανοησίες”. Πες μου ειλι­
κρινά, ήρθες για να δεις εμένα ή εκείνη την κοπέλα;»