Τ Ρ Υ Φ Ε Ρ Η Ε Ι Ν Α Ι Η Ν Υ Χ Τ Α
25
ασθενοφόρο του Ερυθρού Σταυρού ή σαν νοσοκόμα σε τρένο, αν και θα
’πρεπε να εκπαιδευτώ· τότε θα ’σουν αληθινή ευλογία για μένα.
Και, πάλι:
Μιας και θ’ αρνηθείς να δεχτείς την εξήγησή μου για το τι συμβαίνει, θα
μπορούσες τουλάχιστον να μου εξηγήσεις τι πιστεύεις εσύ, επειδή έχεις
όψη καλόβουλου γάτου κι όχι κείνη την περίεργη έκφραση που ’ναι της
μόδας εδώ; Ο δρ Γκρέγκορι μου ’δωσε μια φωτογραφία σου όπου δεν
είσαι τόσο όμορφος όσο με τη στολή σου, αλλά δείχνεις νεότερος.
MON CAPITAINE,
χαίρομαι που έλαβα την κάρτα σου και που σ’ ενδιαφέρει τόσο το να
κρίνεις νοσοκόμες ως ακατάλληλες. Α ναι, κατάλαβα πολύ καλά το
σημείωμά σου, μόνο που, από την πρώτη στιγμή που σε γνώρισα, πίστε-
ψα πως ήσουν διαφορετικός.
ΑΓΑΠΗΤΕ CAPITAINE,
Πιστεύω ένα πράγμα σήμερα κι ένα άλλο αύριο. Αυτό είναι στην πραγμα-
τικότητα ό,τι τρέχει όλο κι όλο μ’ εμένα, μαζί με μια τρελή αψηφισιά και
μια απουσία της αίσθησης του μέτρου. Θα υποδεχόμουν με χαρά όποιον
φρενολόγο θα ’χες να μου προτείνεις. Εδώ είναι ξαπλωμένοι μες στις
μπανιέρες τους και τραγουδούν το
Play in your own yard
–ακούς
εκεί, «παίξε στην πίσω αυλή σου»
–,
θαρρείς κι έχω πίσω αυλή για να παί-
ξω ή λες κι έχω πού να αναζητήσω, μπρος ή πίσω,
[σελίδα] 2–
κάποια ελπίδα. Το προσπάθησαν ξανά στο μαγαζί με τα ζαχαρωτά και
παραλίγο να χτυπήσω με το ζύγι τον τύπο, αλλά με κράτησαν.
Δεν θα σου γράψω άλλο. Δεν μπορώ να ισορροπήσω καθόλου.
Κι έπειτα ένας μήνας δίχως γράμματα. Και μετά, ξάφνου, η
αλλαγή.