Page 11 - ΤΡΥΦΕΡΗ ΕΙΝΑΙ Η ΝΥΧΤΑ

Τ Ρ Υ Φ Ε Ρ Η Ε Ι Ν Α Ι Η Ν Υ Χ Τ Α
19
όσο εσύ – ακόμη τουλάχιστον. Όταν βλέπω ένα όμορφο κέλυ­
φος, δεν μπορώ να μην αισθανθώ θλίψη για ό,τι υπάρχει μέσα.
Αυτό ήταν όλο – ώσπου άρχισαν να ’ρχονται τα γράμματα».
«Ήταν ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να της έχει συμβεί» είπε
με υπερβολική έμφαση ο Φραντς· «μια ολωσδιόλου τυχαία ψυχο­
λογική μεταβίβαση. Γι’ αυτό ήρθα να σε βρω μια τόσο φορτωμέ­
νη μέρα. Θέλω να ’ρθεις στο γραφείο μου και να κάνουμε μια
μακρά συζήτηση προτού τη δεις. Για την ακρίβεια, την έστειλα
για κάτι θελήματα στη Ζυρίχη». Η φωνή του ήταν νευρική απ’
τον ενθουσιασμό. «Την έστειλα μάλιστα δίχως νοσοκόμα, μαζί
με μιαν άλλη, λιγότερο ισορροπημένη ασθενή. Είμαι πολύ περή­
φανος γι’ αυτή την ιατρική περίπτωση, που τη χειρίστηκα με τη
συμπτωματική αρωγή σου».
Το αμάξι είχε ακολουθήσει την όχθη της λίμνης της Ζυρίχης
σε μια εύφορη περιοχή με βοσκοτόπια και χαμηλούς λόφους με
σαλέ στην κορυφή. Ο ήλιος αναδύθηκε σε μια θάλασσα γαλά­
ζιου ουρανού και η ελβετική κοιλάδα ξεπρόβαλε με όλη της την
ομορφιά, μ’ ευχάριστους ήχους και ψιθύρους, και με μια μυρω­
διά φρεσκάδας, υγείας κι ευφροσύνης.
Το συγκρότημα του καθηγητή Ντόμλερ αποτελούνταν από
τρία παλιά κτίρια κι από δυο καινούργια, ανάμεσα σ’ ένα χαμηλό
οροπέδιο και στην όχθη της λίμνης. Όταν ιδρύθηκε πριν από
δέκα χρόνια, ήταν η πρώτη σύγχρονη κλινική για ψυχικά νοσή­
ματα, και με μια πρόχειρη ματιά κανένας μη ειδικός δεν θα την
αναγνώριζε ως καταφύγιο για τους τσακισμένους, τους λειψούς,
τους απειλητικούς ετούτου του κόσμου, αν και δυο κτίρια περι­
βάλλονταν από τοίχους με παραπλανητικό ύψος, που περικο­
κλάδες απάλυναν την όψη τους. Έξω, μερικοί θημώνιαζαν σανό
στη λιακάδα· εδώ κι εκεί, καθώς προχωρούσες με το αμάξι, προ­
σπερνούσες τη λευκή καλύπτρα μιας νοσοκόμας, που όμοια με
σημαία κυμάτιζε πλάι σ’ έναν ασθενή στο μονοπάτι.
Αφού οδήγησε τον Ντικ στο γραφείο του, ο Φραντς ζήτησε