12
T A N A F R E N C H
λύπες που έστελνε ο αχνός απ’ την ανάσα μου στο φως του
φανοστάτη, ενώ οι καμπάνες σήμαναν αργά και πένθιμα την
ώρα στις τρεις, στις τέσσερις, στις πέντε… Η νύχτα ξεθώριασε
σ’ ένα μελαγχολικό γκρίζο χρώμα, από μια γωνιά ξεπρόβαλε
το καροτσάκι ενός γαλατά που κροτάλιζε με θόρυβο πάνω στο
λιθόστρωτο με κατεύθυνση το γαλατάδικο κι εγώ εκεί, να εξα
κολουθώ να περιμένω τη Ρόζι Ντέιλι να φανεί, στο τέρμα του
Τόπου των Πιστών.
