10
νερό. Εδώ ο χώρος ήταν και πάλι η αντανάκλαση του πολι
τισμού στον οποίον ζούσε, με μία, όμως, σαφή διαφορά.
Γιατί ενώ είχε υπάρξει, και ακόμη ήταν, ένας πολιτισμός
κάπως απλοϊκός όσον αφορά τις πρασιές, τα σαλόνια, τους
πίνακες και άλλα πράγματα αισθητικής φύσης, ήταν μεγα
λοφυής, και έχει ξεχάσει περισσότερα απ’ όσα άλλοι πολι
τισμοί γνώρισαν καν ποτέ, στη σφαίρα της λειτουργικότητας.
Το μπάνιο, όπου εκείνος σφύριζε, ήταν ένα κόσμημα χρηστι
κότητας, με πράσινα και άσπρα πλακάκια, καθαρό σαν χει
ρουργείο, το κάθε πράγμα στη θέση του, όπου όλα λειτουρ
γούσαν. Είκοσι δευτερόλεπτα αφότου έκλεισε τις βρύσες,
μπήκε στην μπανιέρα, όπου το νερό είχε ακριβώς τη θερμο
κρασία που ήθελε, πλύθηκε, άδειασε τα νερά, βγήκε από την
μπανιέρα, σκουπίστηκε με καθαρή πετσέτα και γύρισε στην
κρεβατοκάμαρα χωρίς να χάσει ούτε μία νότα από το σφύ
ριγμά του ή να σκεφτεί ότι υπήρχε κάτι το αξιόλογο σ’ αυτό.
Αφού χτένισε τα μαλλιά του, ντύθηκε. Φόρεσε ένα φρε
σκοπλυμένο παντελόνι με μπλουζάκι πόλο και μπλε τζάκετ
και πήγε στην κουζίνα, αντίστοιχη του μπάνιου, όπου η γυ
ναίκα του έφτιαχνε μια τούρτα. Ήταν λεπτοκαμωμένη, αρ
κετά νεότερή του αλλά, καθώς στο πρόσωπό της είχε μια
δαχτυλιά από σοκολάτα και φορούσε μια πράσινη ποδιά,
ήταν δύσκολο να πεις αν ήταν όμορφη, εκτός από το ότι
διέθετε αισθησιακά πόδια που έμεναν ακάλυπτα μεταξύ της
ποδιάς και των παπουτσιών της. Κοίταζε ένα σχέδιο στο
βιβλίο, ένα πουλί να κρατάει στο ράμφος του μια τυλιγμένη
σε ρολό περγαμηνή, και προσπαθούσε να το αντιγράψει με