[ 16 ]
Παρ’όλα αυτά, όταν µε πιάνει στα πράσα, ποτέ δεν µου κάνει
σκηνή. Καµιά φορά εύχοµαι να το έκανε · όµως αυτή απλώς
γελάει µαζί µου».
«Δεν µου αρέσει καθόλου ο τρόπος που µιλάς για το γάµο
σου, Χάρι» είπε ο Μπάζιλ Χόλγουορντ, βαδίζοντας νωχελικά
προς τηνπόρταπουοδηγούσεστον κήπο. «Πιστεύωπως στην
πραγµατικότητα είσαι πολύ καλός σύζυγος, αλλά ότι ντρέπε
σαι απόλυτα για τα ίδια σου τα προσόντα. Είσαι ένας εκπλη
κτικός τύπος. Ποτέ δεν ηθικολογείς και ποτέ δεν κάνεις κάτι
ανήθικο. Ο κυνισµός σου είναι καθαρή πόζα».
«Πόζα είναι η δήθεν φυσικότητα, και µάλιστα η πιο εκνευ
ριστική πόζα που ξέρω!» φώναξε ο λόρδος Χένρι γελώντας.
Οι δυο νέοι άντρες βγήκαν µαζί στον κήπο και βολεύτηκαν σε
ένα µακρύ κάθισµα από µπαµπού που βρισκόταν στη σκιά
ενός ψηλού δαφνόδεντρου. Το φως του ήλιου γλιστρούσε
ανάµεσα από τα στιλπνάφύλλα. Στο χορτάρι, οι άσπρες µαρ
γαρίτες τρεµούλιαζαν. Σαν να ριγούσαν.
Ύστερα από ένα µικρό διάστηµα σιωπής, ο λόρδος Χένρι
έβγαλεκαι κοίταξετορολόι του. «Φοβάµαι πωςπρέπει ναφύγω,
Μπάζιλ» µουρµούρισε «και, προτού φύγω, θέλω να µου απα
ντήσειςσεµιαερώτησηπουσουέκαναπριναπόαρκετήώρα».
«Τι είναι;» είπε ο ζωγράφος κρατώντας τα µάτια του καρ
φωµένα στο έδαφος.
«Ξέρεις πολύ καλά».
«Δεν έχω ιδέα, Χάρι».
