[ 10 ]
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠPΩTO
T
ο ατελιέ ήταν γεμάτο από την πλούσια µυρωδιά των ρό
δων, κι όταν τοαπαλόκαλοκαιρινόαεράκι σάλευε ανάµε
σα στα δέντρα του κήπου, έµπαινε από την ανοιχτή πόρτα το
βαρύάρωµα της πασχαλιάς, ήηανάλαφρη ευωδιά της αγριά
κανθας.
Από τη γωνιά του ντιβανιού µε τα περσικά κιλίµια όπου
ήταν ξαπλωµένος και κάπνιζε, όπως το είχε συνήθεια, αµέ
τρητα τσιγάρα, ο λόρδος Χένρι Γουότον διέκρινε φευγαλέα
τη µελένια λάµψη των ευωδιαστών σαν µέλι ανθών του αγιο
κλήµατος, που τα τρεµάµενα κλωνάρια του κόντευαν να λυ
γίσουν από το βάρος µιας τόσο φλογερής οµορφιάς. Κάθε
τόσο, φασµατικές σκιές πουλιών διέτρεχαν τις µακριές µετα
ξωτές κουρτίνες που κάλυπταν τοψηλό παράθυρο, δηµιουρ
γώντας µια στιγµιαία εντύπωση ιαπωνικής ζωγραφιάς. Τον
έκανε να σκέφτεται τους ζωγράφους του Τόκιο µε τα ωχρά,
σαν µάσκες από νεφρίτη, πρόσωπα, που, µέσα από µια τέχνη
αναγκαστικά ακίνητη, πασχίζουν να µεταδώσουν την αίσθη
ση της κίνησης και της σβελτάδας. Το βαρύ ζουζούνισµα των
