[ 12 ]
ή θα είχε τόσο πολύ κόσµο, που δεν µπορούσα να δω τους
πίνακες, πράγµααπαράδεκτο, ήθαείχε τόσοπολλούςπίνακες,
που δεν µπορούσα να δω τον κόσµο, πράγµα ακόµα χειρότε
ρο. Η Γκρόσβενορ είναι το µόνο µέρος που αξίζει».
«Δεν νοµίζω ότι θα το στείλω πουθενά» απάντησε ο ζω
γράφος, τινάζοντας προς τα πίσω το κεφάλι µ’ εκείνο τον πε
ρίεργο τρόπο του που έκανε παλιά τους φίλους του στην Οξ
φόρδη να γελάνε µαζί του. «Όχι. Δεν θα το στείλω πουθενά».
Ο λόρδος Χένρι σήκωσε ταφρύδια του και τον κοίταξε µε
κατάπληξη πίσω από τα διάφανα γαλαζωπά στεφάνια του
καπνού που ξετυλίγονταν µε αργούς φανταστικούς στροβί
λους από το βαρύ οπιούχο τσιγάρο του. «Δεν θα το στείλεις
πουθενά; Αγαπητέ µουφίλε, γιατί; Έχεις κάποιο λόγο; Περίερ
γοι που είστε εσείς οι ζωγράφοι! Κάνετε το παν για ν’αποκτή
σετε φήµη. Και µόλις την αποκτήσετε, δείχνετε σαν να θέλετε
να την πετάξετε στα σκουπίδια. Μεγάλη ανοησία σου, γιατί σ’
αυτό τον κόσµο µόνο ένα πράγµα είναι χειρότερο απ’ το να
µιλούν για σένα οι άνθρωποι, κι αυτό είναι το να µην µιλούν
για σένα. Ένα πορτρέτο σαν κι αυτό θα σε τοποθετούσε πολύ
ψηλότερα απ’ όλους τους νέους ζωγράφους της Αγγλίας και
θα έκανε τους γέρους να ζηλέψουν, αν είναι ικανοί οι γέροι να
αισθανθούν οτιδήποτε».
«Ξέρωότι θα γελάσεις µαζί µου» αποκρίθηκε ο ζωγράφος
«αλλά πραγµατικά δεν µπορώνα το εκθέσω. Έχωβάλει πάρα
πολύ από τον εαυτό µου σ’αυτό».
