[ 15 ]
«Ναι, αυτό είναι το όνοµά του. Δεν είχα σκοπό να σου το
πω».
«Μα γιατί όχι;»
«Ω, δεν µπορώνασου το εξηγήσω. Όταν µουαρέσει υπερ
βολικά κάποιος, δεν λέω το όνοµά του σε κανέναν. Θα ήταν
σαν να έδινα ένα κοµµάτι του. Έχω καταλήξει να αγαπάω τη
µυστικότητα. Μοιάζει να είναι το µόνο πράγµα ικανό να κάνει
τη σύγχρονη ζωή µυστηριώδη ή θαυµαστή για µας. Τα πιο
κοινάπράγµαταγίνονται υπέροχα, φτάνει να τακρύψει κανείς.
Τώρα, όποτε φεύγωαπό την πόλη ποτέ δεν λέωστους δικούς
µου πού πηγαίνω. Αν το έκανα, θα έχανα όλη µου τη χαρά.
Ανόητησυνήθεια, οµολογώ, αλλάµουφαίνεται ότι προσθέτει
ροµαντισµόστη ζωή. Θαµε θεωρείς τροµεράανόητο γι’αυτά
που λέω, φαντάζοµαι».
«Κάθε άλλο» απάντησε ο λόρδος Χένρι. «Κάθε άλλο, αγα
πητέ µου Μπάζιλ. Μην ξεχνάς ότι είµαι παντρεµένος, και η
µοναδική γοητεία του έγγαµου βίου είναι ότι αναγκάζει και
τα δύο µέρη να ζουν σε πλάνη. Εγώ δεν ξέρω ποτέ πού βρί
σκεται ηγυναίκαµουκαι ηγυναίκαµουποτέ δεν ξέρει τι κάνω.
Όποτεσυναντιόµαστε−γιατί βρισκόµαστεκάπουκάπου, όταν
τύχει να είµαστε καλεσµένοι στο ίδιο δείπνο ή όταν επισκε
πτόµαστε το δούκα−, λέµε ο ένας στον άλλο τις πιο απίθανες
ιστορίες µε απόλυτα σοβαρό ύφος. Ησύζυγός µου είναι πολύ
καλή σ’αυτό − πολύ καλύτερη από µένα, ειλικρινά. Ποτέ δεν
µπερδεύει τις ηµεροµηνίες, ενώ εγώ το παθαίνω µονίµως.
