11
Σ Τ Α Π Ε Ρ Α Τ Α Τ Η Σ Α Ν Τ Ο Χ Η Σ
φορά του μεγαλύτερου άνδρα, χασομέρησε λίγο για να τον
παρακολουθήσει και αναρωτήθηκε αν έστεκε καλά στα μυα
λά του. Μετά ανασήκωσε τους ώμους και κίνησε προς το
αμφιθέατρο, με τη σκέψη ότι ο καθηγητής μάλλον είχε πρό
βλημα.
Ο καθηγητής Παθολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανε
πιστημίου Αθηνών Αντώνης Γκούσης σήκωσε το τηλέφωνο
και ζήτησε να τον συνδέσουν με το σπίτι του. Όταν άκουσε
τη φωνή της γυναίκας του, δεν ήξερε από πού να αρχίσει.
«Αντώνη, τι έπαθες;» τον ρώτησε ανήσυχα.
Δεν συνήθιζε τα τηλέφωνα ο άντρας της, άρα κάτι σοβα
ρό είχε γίνει.
«Δεν θα πιστέψεις τι συνέβη μόλις!» άρχισε να λέει και
στη συνέχεια γρήγορα, με μια ανάσα, της είπε όσα διαδρα
ματίστηκαν στην είσοδο της σχολής.
«Δεν είναι δυνατόν…Μήπως έκανες λάθος…» ψέλλισε
η γυναίκα.
«Όχι, όχι! Αχιλλέας Μακρής! Απίστευτο! Ήταν σαν να
έβλεπα τον Αχιλλέα στα νιάτα του. Ίδιος σου λέω… Μου
ήρθε τόσο ξαφνικό, που δεν ήξερα πώς να φερθώ και έφυγα
σαν κυνηγημένος».
«Τι να πω! Ίσως είναι σύμπτωση…Αλλά και πάλι…Εσύ
τι σκέφτεσαι;… Κάτι πρέπει να κάνουμε; Να μάθουμε…»
«Θα πάρω απ’ τη γραμματεία τα στοιχεία του… Δεν ξέ
ρω…Θα το συζητήσουμε το μεσημέρι. Κλείνω».
Έμεινε να κοιτάζει στο κενό. Δεν ήταν δυνατόν, καλά
