17
Κ Υ Μ Α Τ Α Τ Ο Υ Β Ο Σ ΠΟ Ρ Ο Υ
επάνω όροφο. Είχε και την επίβλεψη και τον πλήρη έλεγχο
της κουζίνας, που στεγαζόταν στο υπόγειο του αρχοντικού.
Εκεί όλα έπρεπε να αστράφτουν από καθαριότητα. Τα μπα
κίρια πάντα τριμμένα με ψιλό σύρμα, τα γυάλινα βάζα να
τρίζουν από καθαριότητα και τα τρόφιμα πάντα φρέσκα και
έτοιμα να μετατραπούν σε γευστικά πιάτα των μοναδικών
συνταγών της προγιαγιάς της.
ΗΕυρυδίκη βοηθούσε παντού και στα πάντα, νιώθοντας
πολλές φορές το αετίσιο μάτι της Αντιγόνης να παραμονεύει
την κάθε της κίνηση, μια και ήταν αυτή που χάρη στη μα
κρινή συγγένεια με τη μάνα της ζήτησε από την αρχόντισσα
να την προσλάβουν στο σπίτι για τις δουλειές. Όπως λοιπόν
της υπενθύμιζε καθημερινά, δεν θα ανεχόταν καμιά στρα
βοτιμονιά από μέρους της, κανένα σφάλμα…
Αυτά σκεφτόταν η κοπέλα, όταν μούσκεμα από τη βρο
χή χτύπησε διστακτικά και για πρώτη φορά όχι την πόρτα
υπηρεσίας αλλά αυτήν του κεντρικού δρόμου, του köyiçi
caddesi.
Σε λίγο φάνηκε στη μισάνοιχτη πόρτα το άπραγο μικρό
δουλάκι, που με την έκπληξη ζωγραφισμένη στα μάτια δυ
σκολεύτηκε να πιστέψει πως η Ευρυδίκη, εκείνο τουλάχιστον
το βράδυ, δεν ήταν μια από αυτές που καθημερινά μοιραζόταν
τις δουλειές αλλά μια κυρία, όπως όλες οι άλλες καλεσμένες.
Μπήκε μέσα τινάζοντας νευρικά τα νερά από τα μαλλιά
και τα ρούχα, έβγαλε το δανεικό πανωφόρι κι έριξε μια βια
στική ματιά στον μεγάλο καθρέφτη της εισόδου.
Τα ρούχα, που με τόσο δισταγμό είχε ζητήσει για την
αποψινή βραδιά από τη Βασιλική, ρούχα κομψά, άγνωστα
για το κορμί της κοπέλας που τα φορούσε, στις αποχρώσεις
