16
Μ Α Ι Ρ Η Μ Α Γ Ο Υ Λ Α
Το γλέντι στο παλιό αρχοντικό είχε ανάψει για τα καλά.
Από τον δρόμο κάτω από το σπίτι άκουγε δυνατά γέλια και
μουσική σε ρυθμούς τσάρλεστον. Τα δυνατά φώτα φεγγο
βολούσαν από τα ψηλά παράθυρα. Από μέρες είχαν αρχίσει
οι προετοιμασίες για τον χορό. Και τι δεν έπρεπε να γίνει,
ώστε τα πάντα να είναι έτοιμα εκείνη την πρώτη Κυριακή
του Σεπτέμβρη. Έπρεπε να πλυθούν καλά τα τζάμια στα
παράθυρα, να αλλαχθούν οι καθημερινές κουρτίνες και να
μπουν στη θέση τους οι επίσημες κεντημένες σε γαλλικό
λινό ύφασμα με φίνα δαντέλα στο τελείωμα.
Να μετακινηθούν για να ανοίξουν χώρο για τον χορό τα
βαριά έπιπλα, που έπρεπε πρώτα να τριφτούν και να ξεσκο
νιστούν καλά με ένα μείγμα από κερί και ροδέλαιο, για να
σκουπιστούν στη συνέχεια με στεγνό βαμβακερό πανί. Να
ξεσκονιστούν οι πίνακες με τις χρυσές κορνίζες, να σφουγ
γαριστούν τα πατώματα, να γυαλιστούν με παρκετίνη και
να τριφτούν με μαλακά πάνινα πατάκια, μέχρι να αστρά
ψουν κυριολεκτικά.
Στην άλλη μεριά του σπιτιού έπρεπε να τριφτούν μέχρι
να λάμψουν όλα τα ασημένια σερβίτσια, να σκουπιστούν
καλά οι πιατέλες, τα μπολ, οι σουπιέρες, οι φρουτιέρες, τα
ανθοδοχεία και τέλος να πλυθούν και να σιδερωθούν το
ολομέταξο τραπεζομάντιλο με το απλικέ κέντημα με στάχυα
και οι ασορτί είκοσι τέσσερις πετσέτες.
Όλο αυτό το νοικοκυριό το διαφέντευε με σχολαστική
προσήλωση η κυρα-Αντιγόνη εδώ και τριάντα περίπου χρό
νια, από τότε που ήρθε στη δούλεψη της συγχωρεμένης της
μάνας των αδελφών Καραμάνογλου, της κυρίας Ερμιόνης.
Οι αρμοδιότητες όμως της Αντιγόνης δεν σταματούσαν στον
