K A T E M O S S E
28
Κάθε εργασία επαναλαμβανόταν σαν σε καθρέφτη, αριστερά
και δεξιά. Κάθε φορά ακολουθούσε την ίδια αλληλουχία. Από
κάθε πλευρά του θωρακικού οστού, το αριστερό φτερό και με-
τά το δεξί, το αριστερό πόδι και μετά το δεξί. Ήταν ένας χορός,
με βήματα που είχε μάθει έπειτα από δοκιμές και λάθη και με
τον καιρό είχε τελειοποιήσει.
Η Κόνι άπλωσε το χέρι να πιάσει την τανάλια της από τον
γάντζο και πρόσεξε ότι θα έπρεπε να παραγγείλει κι άλλο σύρ-
μα για τη διαμόρφωση του σκελετού. Άρχισε να χωρίζει τα κό-
καλα των ποδιών. Η λεπίδα στριφογυρνούσε μπρος πίσω, ακου-
γόταν ο ήχος της σάρκας που υποχωρούσε κι έπειτα ένας τένο-
ντας του γόνατου που έσπασε.
Τώρα γνωρίζονταν η Κόνι και αυτό το πουλί.
Αφού τελείωσε, τοποθέτησε ό,τι δεν χρειαζόταν –ιστούς,
αδέσποτα πούπουλα, μουσκεμένα κομμάτια εφημερίδας– στον
κουβά που βρισκόταν στα πόδια της και γύρισε το πουλί από την
άλλη για να δουλέψει στη σπονδυλική στήλη.
Ο ήλιος ανέβηκε ψηλότερα στον ουρανό.
Τελικά, όταν οι μύες της ήταν πια τόσο πιασμένοι, που δεν
μπορούσε να δουλέψει άλλο, η Κόνι δίπλωσε τα φτερά του που-
λιού και το κεφάλι του προς τα μέσα, ώστε να μη στεγνώσει το
δέρμα, και τέντωσε τα μπράτσα της. Έκανε κύκλους με το κε-
φάλι και τους ώμους της, τέντωσε τα δάχτυλά της, νιώθοντας
ικανοποίηση με την πρωινή της εργασία. Στη συνέχεια βγήκε
στον κήπο από την πλαϊνή πόρτα και κάθισε στην ψάθινη κα-
ρέκλα στην αυλή.
Από τη στέγη της εξωτερικής αποθήκης οι κάργιες στην
αποικία τους συνέχιζαν να φλυαρούν και να φωνάζουν. Ένα
ρέκβιεμ για τον χαμένο σύντροφό τους.
