K A T E M O S S E
24
λεπίδα στην κορυφή του κόκαλου του θώρακα. Στη συνέχεια,
με την ανυπομονησία που ένιωθε πάντοτε τη στιγμή της τομής,
μετακίνησε ελαφρά την άκρη της λεπίδας, ψάχνοντας το κα-
ταλληλότερο σημείο εισόδου.
Η κάργια παρέμενε ακίνητη, αποδεχόμενη τη μοίρα της. Η
Κόνι πήρε μια βαθιά εισπνοή και εξέπνευσε αργά. Ένα είδος
τελετουργίας.
Την πρώτη φορά που είχαν βάλει την Κόνι μέσα στο εργαστή-
ριο του πατέρα της, η μυρωδιά τής έφερε ναυτία – οσμή σάρκας
και μισοχωνεμένης τροφής και πτώματος σε αποσύνθεση.
Αίμα, δέρμα, κόκαλο
.
Εκείνο τον πρώτο καιρό έδενε ένα μαντίλι πάνω από τη μύτη
και το στόμα της. Οι μυρωδιές του επαγγέλματος ήταν διαπερα-
στικές –αλκοόλ, η μπαγιάτικη οσμή από το στουπί, το λινέλαιο,
οι μπογιές για τα νύχια και τα πόδια, τα ράμφη και τα στηρίγμα-
τα–, πολύ δυνατές για τις οξυμένες αισθήσεις ενός παιδιού. Με
τα χρόνια η Κόνι τις συνήθισε και τώρα μετά βίας τις αντιλαμβα-
νόταν. Ή τουλάχιστον πίστευε ότι η αποδοχή της μυρωδιάς των
αντικειμένων αποτελούσε αναπόσπαστο μέρος της διαδικασίας.
Έριξε μια ματιά στα ψηλά παράθυρα που έπιαναν όλο το μή-
κος του εργαστηρίου, μισάνοιχτα σήμερα, για να μπει μέσα
καθαρός αέρας. Ο ουρανός, έπειτα από εβδομάδες βροχής, ήταν
σήμερα ένα εκτυφλωτικό, καλοδεχούμενο γαλάζιο. Αναρωτή-
θηκε αν θα κατάφερνε να πείσει τον πατέρα της να κατέβει για
το μεσημεριανό. Ίσως για ένα μπολ με ζωμό κρέατος;
Έπειτα από τα γεγονότα στο προαύλιο της εκκλησίας πριν
από μία εβδομάδα, ο Γκίφορντ ζήτημα ήταν αν είχε βγει κα-
θόλου από το δωμάτιό του. Τον άκουγε να πηγαινοέρχεται μέ-
χρι τα ξημερώματα, μουρμουρίζοντας μοναχός του. Δεν του
έκανε καλό να μένει έτσι κλεισμένος. Το προηγούμενο βράδυ
τον πέτυχε να στέκεται στο πλατύσκαλο, κοιτώντας έξω το
