2
Βόρεια Οδός
Τσίτσεστερ
Ο Χάρι Γούλστον έκανε ένα βήμα πίσω και κοίταξε τον μισοτε-
λειωμένο πίνακα.
Τα πάντα ήταν τεχνικά σωστά –το χρώμα, η γραμμή της μύ-
της, η υποψία δυσαρέσκειας στις γραμμές γύρω από το στόμα–,
αλλά παρ’ όλα αυτά δεν έμοιαζε αρκετά. Το πρόσωπο, για να το
πούμε απλά, δεν είχε τίποτα το ζωντανό.
Σκούπισε το λάδι από το πινέλο του με ένα πανί και εξέτασε
το πορτρέτο υπό άλλη γωνία. Το πρόβλημα ήταν πως το αντι-
κείμενό του έμοιαζε εντελώς επίπεδο στον καμβά, σαν να την
είχε ζωγραφίσει από φωτογραφία και όχι έχοντας μπροστά του
μια ζωντανή γυναίκα, με σάρκα και οστά. Είχαν δουλέψει ως
αργά την γκρίζα βροχερή νύχτα και μετά ο Χάρι την είχε στείλει
στο σπίτι της και συνέχισε μόνος του, προτού πάει στην ταβέρ-
να του Κυνηγού για ένα γρήγορο, τελευταίο ποτό.
Τον είχε καταστρέψει τον πίνακα. Ή μάλλον ο πίνακας δεν
ήταν ποτέ καλός.
ΟΧάρι άφησε κάτω την παλέτα του. Συνήθως οι μυρωδιές του
λινέλαιου και της μπογιάς τού προκαλούσαν ένα αίσθημα προσ-
