Η Κ Ο Ρ Η Τ Ο Υ Τ Α Ρ Ι Χ Ε Υ Τ Η
35
κά και εξαφανίστηκε στη Δυτική Οδό. Ο Χάρι μπόρεσε να ρίξει
μόνο μια πεταχτή ματιά στα ρούχα του – παντελόνι εργάτη,
πλατύγυρο καπέλο αγρότη και μικρές καθαρές μαύρες μπότες.
Ετοιμαζόταν να τρέξει πίσω του όταν άκουσε τα σανίδια να
τρίζουν πάλι από πάνω. Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα ο πα-
τέρας του κατέβηκε τη σκάλα όσο γρήγορα του επέτρεπε το
πονεμένο του γόνατο. Πήρε το καπέλο και το παλτό του από τον
καλόγερο δίπλα στην πόρτα, φόρεσε τα γάντια του και έφυγε.
Αυτήν τη φορά ο Χάρι δεν σταμάτησε για να σκεφτεί. Έτρε-
ξε πίσω από τον πατέρα του, ακολουθώντας τον μέσα από τα
περιστύλια του καθεδρικού ναού, κάτω στο μονοπάτι του Σεντ
Ρίτσαρντ και στην οδό Κάνον. Παρά το πρόβλημα στο πόδι του,
ο γέρος περπατούσε γρήγορα. Δεξιά, στη Νότια Οδό, προσπέ-
ρασε το ταχυδρομείο και τη λέσχη Ρέγκναμ, κατεβαίνοντας όλο
τον δρόμο ως τον σιδηροδρομικό σταθμό.
Ο Χάρι κρύφτηκε όσο ο δόκτωρ Γούλστον επιβιβαζόταν σε
μια άμαξα. Άκουσε το χτύπημα του μαστιγίου και είδε την άμα-
ξα να ξεκινάει, κι έτρεξε αμέσως μέσα από το πλήθος.
«Με συγχωρείτε, μπορείτε να μου πείτε πού πήγαινε ο κύ-
ριος που μόλις έφυγε;»
Ο αμαξάς τον κοίταξε με έκπληξη. «Δεν νομίζω ότι αυτό
είναι δική σας δουλειά, κύριε, έτσι δεν είναι;»
Ο Χάρι ψάρεψε ένα νόμισμα από την τσέπη του και πιέστη-
κε για να παραμείνει ήρεμος, μη θέλοντας να δείξει ότι η πλη-
ροφορία μπορεί να άξιζε έστω και ελάχιστα παραπάνω.
«Στο πανδοχείο Γούλπακ» είπε ο αμαξάς. «Απ’ ό,τι άκουσα
τουλάχιστον».
«Και πού βρίσκεται το Γούλπακ;» Ο Χάρι προσπάθησε να μην
ακουστεί ανυπόμονος.
«Στο Φίσμπουρν». Ο αμαξάς ξανάβαλε το κασκέτο του. «Μή-
πως θα θέλατε κι εσείς να πάτε εκεί, κύριε;»
