Page 21 - Το πιο σκοτεινό δωμάτιο

28 J O H A N T H E O R I N
«Είμαι βέβαιος ότι θα είναι φανταστικό όταν τελειώσει…»
είπε ο Νίμπεργ κι έπειτα ρώτησε: «Δεν μου λέτε, πόσα ακριβώς
ξέρετε γι’ αυτό το σπίτι;»
«Εννοείτε για την ιστορία του;» είπε ο Γιόακιμ. «Όχι πολ-
λά, αλλά η μεσίτρια μας είπε ότι χτίστηκε στα μέσα του δέκα-
του ένατου αιώνα, την ίδια εποχή που χτίστηκαν κι οι φάροι.
Πάντως, έχουν γίνει πολλές μετατροπές… λόγου χάρη, η βερά-
ντα με την τζαμαρία μοιάζει να προστέθηκε γύρω στο 1910».
Μόλις τέλειωσε κοίταξε ερωτηματικά την Κατρίνε για να
δει αν ήθελε να προσθέσει εκείνη κάτι άλλο –ίσως πώς ήταν
το σπίτι την εποχή που το νοίκιαζαν η μητέρα της και η γιαγιά
της– αλλά η Κατρίνε δεν του ανταπέδωσε το βλέμμα.
«Ξέρουμε ότι οι φαροφύλακες και οι εργαζόμενοι ζούσαν
στο σπίτι με τις οικογένειές τους και το υπηρετικό προσωπικό»
ήταν το μόνο που είπε εκείνη. «Με άλλα λόγια, αυτά τα δω-
μάτια έχουν δει πολλά».
ΟΝίμπεργ κατένευσε κοιτάζοντας τον βρόμικο δεύτερο όροφο.
«Δεν νομίζω να έχουν ζήσει πολλοί εδώ τα τελευταία είκο-
σι χρόνια» είπε. «Πάνε τέσσερα ή πέντε χρόνια που χρησιμο-
ποιήθηκε για πρόσφυγες – οικογένειες που έφυγαν από τα
Βαλκάνια για να γλιτώσουν απ’ τον πόλεμο. Αλλά δεν κράτη-
σε πολύ αυτό. Όσο να πεις, είναι κρίμα που έμεινε άδειο…
Είναι καταπληκτικό σπίτι».
Κατέβηκαν ξανά τη σκάλα. Ακόμα και τα πιο βρόμικα δω-
μάτια του ισογείου έμοιαζαν φωτεινά και ζεστά σε σύγκριση
με τα δωμάτια πάνω.
«Έχει όνομα;» ρώτησε η Κατρίνε κοιτάζοντας τον δημοσιο­
γράφο. «Ξέρετε αν το λένε κάπως;»
«Τι πράγμα;» ρώτησε ο Νίμπεργ.
«Το σπίτι» είπε η Κατρίνε. «Όλοι συνέχεια λένε Ακρωτήρι
των Χελιών, αλλά αυτό είναι το όνομα της περιοχής, όχι του
σπιτιού».