Page 23 - Το πιο σκοτεινό δωμάτιο

30 J O H A N T H E O R I N
Ο Μπενγκτ Νίμπεργ ολοκλήρωσε την επίσκεψή του διασχίζο-
ντας τις πελούζες και τα πέτρινα μονοπάτια της εσωτερικής
αυλής και επιθεωρώντας στα γρήγορα και τις δύο πτέρυγες
του σπιτιού. Στη μία πλευρά βρισκόταν ο πελώριος αχυρώνας,
οι τοίχοι του οποίου ήταν φτιαγμένοι από ασβεστόλιθο στο
ισόγειο, ενώ ο δεύτερος όροφος ήταν από ξύλο βαμμένο κόκ-
κινο. Στην απέναντι πλευρά της αυλής βρισκόταν το μικρότερο,
ασβεστωμένο παράσπιτο.
«Να υποθέσω ότι θα το ανακαινίσετε κι αυτό;» είπε, αφού
έριξε μια ματιά μέσα στο παράσπιτο από ένα σκονισμένο
παράθυρο.
«Φυσικά» είπε ο Γιόακιμ. «Φτιάχνουμε ένα ένα τα οικήμα-
τα με τη σειρά».
«Και μετά θα μπορείτε να το νοικιάζετε σε τουρίστες το
καλοκαίρι».
«Ίσως. Σκεφτήκαμε ν’ ανοίξουμε μια μικρή πανσιόν σε
λίγα χρόνια».
«Πολλοί στο νησί έχουν την ίδια ιδέα» είπε ο Νίμπεργ.
Στο τέλος ο δημοσιογράφος τράβηξε καμιά τριανταριά φω-
τογραφίες της οικογένειας Βεστίν πάνω στο ελαφρώς κιτρινι-
σμένο γρασίδι στην πλαγιά κάτω από το σπίτι.
Η Κατρίνε κι ο Γιόακιμ στέκονταν πλάι πλάι, μισοκλείνοντας
τα μάτια τους λόγω του παγωμένου ανέμου και κοιτάζοντας
τους δυο φάρους στη θάλασσα. Ο Γιόακιμ ίσιωνε το σώμα του
κάθε φορά που άκουγε το κλικ της φωτογραφικής μηχανής,
ενώ σκέφτηκε το σπίτι των γειτόνων τους στη Στοκχόλμη στο
οποίο πέρυσι είχε γίνει αφιέρωμα με τρία δισέλιδα σαλόνια
στο μηνιαίο ιλουστρασιόν περιοδικό Beautiful Homes. Η οικο-
γένεια Βεστίν θα αρκούνταν σ’ ένα αρθράκι στην τοπική εφη-
μερίδα.
Ο Γκάμπριελ είχε ανέβει στους ώμους του Γιόακιμ· φορού-
σε ένα πράσινο μπουφάν που του έπεφτε ελαφρώς μεγάλο. Η