Page 20 - Το πιο σκοτεινό δωμάτιο

27 T O Π Ι Ο Σ Κ Ο Τ Ε Ι Ν Ο Δ Ω Μ Α Τ Ι Ο
χνοντάς τες. «Και τα ξύλινα πατώματα είναι απίστευτα καλο-
διατηρημένα… Το μόνο που χρειάζονται είναι ένα γυάλισμα
πού και πού».
Ο ενθουσιασμός του για το αρχοντικό πρέπει να ήταν μεταδο-
τικός, γιατί ύστερα από λίγο ο Νίμπεργ άρχισε να κοιτάζει γύρω
του με αυξημένο ενδιαφέρον. Επέμεινε να δει και το υπόλοιπο
σπίτι, παρά το γεγονός ότι ο Γιόακιμ προτιμούσε να μην αναγκα-
στεί να θυμηθεί πόσα πράγματα είχαν αφήσει ανέγγιχτα ακόμη.
«Δεν υπάρχει τίποτε άλλο να δείτε» είπε ο Γιόακιμ. «Μο-
νάχα πολλά άδεια δωμάτια».
«Μια γρήγορη ματιά θέλω να ρίξω» είπε ο Νίμπεργ.
Στο τέλος ο Γιόακιμ ενέδωσε και άνοιξε την πόρτα που
οδηγούσε στον πάνω όροφο.
Η Κατρίνε κι ο δημοσιογράφος τον ακολούθησαν στη στρα-
βή ξύλινη σκάλα που έβγαζε σ’ έναν διάδρομο στον πάνω
όροφο. Ήταν καταθλιπτικά εδώ πάνω, παρόλο που υπήρχαν
κάμποσα παράθυρα που έβλεπαν στη θάλασσα – μόνο που
ήταν καλυμμένα με κόντρα πλακέ, με αποτέλεσμα να μπαίνει
μόνο ελάχιστο φως ήλιου από τις στενές χαραμάδες.
Το ουρλιαχτό του ανέμου ακουγόταν πεντακάθαρα στα
σκοτεινά δωμάτια.
«Δεν μπορείτε να πείτε, μπαίνει πολύς φρέσκος αέρας εδώ
πάνω» είπε η Κατρίνε χαμογελώντας ειρωνικά. «Το θετικό του
αέρα είναι ότι το σπίτι έχει μείνει στεγνό – υπάρχουν ελάχιστες
ζημιές από υγρασία».
«Αυτό είναι καλό…» είπε ο Νίμπεργ, παρατηρώντας το
πάτωμα από κουμπωτό φελλό, τη λεκιασμένη, ξεφλουδισμένη
ταπετσαρία και τους ιστούς αράχνης που κρέμονταν από το
ταβάνι. «Αλλά έχετε μπόλικη δουλειά μπροστά σας».
«Ναι, το ξέρουμε».
«Δεν βλέπουμε την ώρα να συνεχίσουμε τη δουλειά» είπε
ο Γιόακιμ.