16
σκέψεις μου κρατάνε περισσότερη ώρα απ’ όσο οι σκέψεις
των άλλων ανθρώπων. Δε φταίει το μυαλό μου, το μυαλό
μου δουλεύει μια χαρά. Αλλά να, μερικές φορές κάτι ξε-
φεύγει από τη θέση του και δεν το βρίσκω. Κι ούτε ξέρω
ποτέ από πριν τι θα ξεφύγει ή από πού. Έπειτα είναι και
το άλλο: δυσκολεύομαι να συγκεντρωθώ όταν λέω κάτι. Και
συχνά χάνω την κόκκινη κλωστή, δηλαδή εγώ νομίζω ότι
είναι κόκκινη, αλλά η κλωστή μπορεί να είναι και πράσινη
ή μπλε – κι ακριβώς αυτό είναι το πρόβλημα.
Μέσα στο κεφάλι μου γίνεται καμιά φορά μεγάλο μπέρ-
δεμα. Πώς γυρίζουν οι λαχνοί μέσα στη μεγάλη γυάλα που
βγάζει τα νούμερα στο μπίνγκο; Έτσι. Μπίνγκο παίζουμε
κάθε Τρίτη με τη μαμά μου στη λέσχη των συνταξιούχων
«Οι Γκριζομπάμπουρες». Οι Γκριζομπάμπουρες μαζεύονται
στην αίθουσα εκδηλώσεων της εκκλησίας. Δεν ξέρω γιατί
της αρέσει τόσο πολύ της μαμάς μου το μπίνγκο με τους
Γκριζομπάμπουρες – μόνο συνταξιούχοι πάνε εκεί. Άσε που
μερικοί μάλλον μένουν εκεί: εγώ τους βλέπω κάθε Τρίτη με
τα ίδια ρούχα, δεν αλλάζουν ποτέ, όπως δεν αλλάζει κι ο
Φίτσκε τις πιτζάμες του – και υπάρχουν κάποιοι που μυρί-
ζουν περίεργα. Μπορεί να της αρέσει, επειδή χαίρεται που
κερδίζει συχνά. Λάμπει ολόκληρη όποτε ανεβαίνει στην
εξέδρα και παίρνει άλλη μια φτηνή πλαστική τσάντα – τις
περισσότερες φορές φτηνές πλαστικές τσάντες κερδίζει.
Οι συνταξιούχοι δεν παίρνουν χαμπάρι, πολλοί κοιμού-
νται σκυμμένοι πάνω στις κάρτες τους, ή τα ’χουν χαμένα
έτσι κι αλλιώς. Πριν από λίγες βδομάδες ένας καθόταν
ακούνητος κι αμίλητος όσο έβγαιναν τα νούμερα. Όταν το
1,2,3,4,5,6 8,9,10,11,12,13,14,15,16,17,...23