[ 14 ]
εντολή επανάκτησης: μια Κράισλερ Κόρντομπα του 1978, κομπλέ.
Εκατόν ογδόντα πέντε δολάρια το μήνα. Αριθμός αδείας CTL 412. O
Ίρβιν έστριψε βόρεια στη Μαριπόζα και σε λίγα λεπτά ήμασταν
στο τετράγωνο του 6300. Έβγαλα την αρμαθιά με τα αντικλείδια
μου και ξεχώρισα αυτά της Κράισλερ του ’78. Το 6318 ήταν ένα δί
πατο ροζ αχούρι με πολλούς χώρους, σούπερ μοντέρνο καμιά ει
κοσαριά χρόνια πριν, μ’ ένα άσχημο αφηρημένο φλαμίνγκο καμω
μένο από μαύρο μέταλλο στον τοίχο που έβλεπε στο δρόμο. Το
γκαράζ ήταν υπόγειο κι έπιανε όλο το μήκος του κτιρίου.
O Ίρβιν στάθμευσε μπροστά. Του έδωσα το πρωτότυπο της
εντολής επανάκτησης κι έβαλα το αντίγραφο στην κωλότσεπή
μου. «Ξέρεις τη διαδικασία, Ίρβιν. Στάσου πλάι στο αμάξι σου, σφύ
ριξε μία φορά αν μπει κάποιος στο γκαράζ, δύο αν έχουμε πρόβλη
μα. Έσο έτοιμος να εξηγήσεις τι κάνω. Δώσε έμφαση στην εντολή
επανάκτησης». O Ίρβιν ξέρει τη διαδικασία τόσο καλά όσο κι εγώ,
αλλά ακόμα και ύστερα από πέντε χρόνια νόμιμων απαλλοτριώ
σεων το όλο πράγμα εξακολουθεί να με κάνει νευρικό και επανα
λαμβάνω τις οδηγίες για γούρι. Παράξενα πράγματα μπορεί να
συμβούν, έχουν ήδη συμβεί, και οι μπάτσοι του Αστυνομικού Τμή
ματος του Λος Άντζελες είναι διαβόητοι για το πόσο εύκολα τραβά
νε τη σκανδάλη. Ήμουν ένας από δαύτους και ξέρω.
Κατέβηκα στο γκαράζ. Περίμενα να ’ναι σκοτεινά, αλλά το
πρωινό ηλιόφωτο όπως έπεφτε απ’ τα παράθυρα των πλαϊνών δια
μερισμάτων απόδιωχνε τη μαυρίλα. Όταν εντόπισα το CTL 412, το
τρίτο αμάξι απ’ το τέλος, έβαλα τα γέλια. O Καλ Μάγερς θα τα παί
ξει. O Λίοτις ΜακΚάρβερ ήταν το δίχως άλλο μαύρος, αλλά το αμά
ξι του ήταν εκατό τοις εκατό μεξικάνικος μπερντές: πετσοκομμένο,
αυλακωμένο, βαμμένο κιτρινοπράσινο με πορτοκαλιές και κίτρινες
