[ 18 ]
Τελικά έφτασε και το Φολκσβάγκεν. Ξαφνικά έγινα έξω φρενών.
Είχα εισιτήρια για τη Φιλαρμονική του Λος Άντζελες εκείνο το βρά
δυ και ήμουν εδώ, τετρακόσια μίλια μακριά, κυνηγώντας μια μαλα
κισμένη κουλτουριάρα για το ελεεινό φορτηγάκι της. Αντί να περι
μένω να μπει στο κτίριο για ν’ αρπάξω κανονικά το αμάξι και να
φύγω, έτρεξα στο δρόμο και βρέθηκα μπροστά της. Της κόλλησα
την εντολή επανάκτησης στη μούρη και ούρλιαξα: «Είμαι ιδιωτικός
ντετέκτιβ, εντεταλμένος να πάρω πίσω αυτό το όχημα. Έχεις πέντε
λεπτά να μαζέψεις τα πράγματά σου και να του δίνεις».
Η όμορφη νεαρή γυναίκα κατένευσε, αλλά όταν πήγα να καθί
σω στη θέση του οδηγού, έκανε την επίθεσή της. Είχα το κλειδί
στην πόρτα όταν ένιωσα μια δυνατή κλοτσιά στο καλάμι μου.
Στράφηκα, η πόρτα ήταν μισάνοιχτη, κι έφαγα το τσαντάκι της κα
ταπρόσωπο. Ποτέ δεν είχα χτυπήσει γυναίκα, αλλά τώρα γύρισα
απότομα και σήκωσα το δεξί μου χέρι. Δίστασα. Το βαρύ δερμάτινο
τσαντάκι κατευθυνόταν πάλι προς το πρόσωπό μου και το άδραξα
με τα δύο χέρια, το απέσπασα από δαύτη και το πέταξα στο χώρο
στάθμευσης. Τότε μου χύμηξε, τσιρίζοντας και μπήγοντας τα νύχια
της στο πρόσωπό μου. Oι τσιρίδες της έθεσαν σε συναγερμό τους
σαϊεντολόγους που βρίσκονταν στο κτίριο, και τους είδα να κοιτά
νε με αποβλακωμένα και γουρλωμένα μάτια από την τζαμαρία. Άρ
παξα τη γυναίκα και την πέταξα καταγής.
Ευτυχώς, το φορτηγάκι πήρε μπρος μεμιάς. Άνθρωποι ξεχύνο
νταν στο χώρο στάθμευσης. Πάτησα γκάζι και χώθηκα στο δρομά
κι. Η γυναίκα ήταν στα γόνατα κι εκτόξευε βρισιές. Η καλύτερή της
ήταν «αστέ μπαρακούντα». Δεν είδα πουθενά τον ταξιτζή. Βρήκα
τη διεύθυνση της εταιρείας του στον τηλεφωνικό κατάλογο, πήγα
εκεί και άφησα στον υπάλληλο ένα φάκελο με μια πενηνταρού.
