[ 12 ]
πτωση, δεν θα τον ρουφιάνευα. Κι όμως, ανησυχεί. Ποτέ δεν μιλάμε
γι’ αυτά τα πράγματα · η σχέση μας είναι σε μεγάλο βαθμό ελλειπτι
κή. Τον καιρό που ήμουν βυθισμένος στο αλκοόλ, αισθανόταν ότι
είχε το πάνω χέρι, αλλά τώρα που δεν πίνω θαρρεί πως έχω περισ
σότερη νοημοσύνη και κατεργαριά απ’ όση όντως διαθέτω.
Επισκόπησα τα νούμερα στο σημειωματάριό μου: 11 αυτοκίνη
τα, σύνολο 1.881,00 δολάρια μηνιαίες δόσεις, μείον είκοσι τοις εκα
τό, ήτοι 376,20 δολάρια για τον οδηγό μου. Που σημαίνει 1.504,80
δολάρια για μένα. Διόλου άσχημα. Έβγαλα το δίσκο απ’ το πικάπ,
τον ξεσκόνισα επιμελώς και τον έβαλα πάλι στη θήκη του. Κοίταξα
την γκραβούρα του Γιόζεφ Καρλ Στίλερ στον τοίχο του καθιστικού
μου: ο Μπετόβεν, ο μεγαλύτερος μουσικός όλων των εποχών, συ
νοφρυωμένος, με την πένα στο χέρι, συνθέτει τη
Missa Solemnis
, με
πρόσωπο φλεγόμενο από έναν μύχιο ηρωισμό.
Τηλεφώνησα στον Ίρβιν, τον οδηγό μου, και του είπα να με συ
ναντήσει στο γραφείο μου σε μία ώρα και να φέρει καφέ – είχαμε
δουλειές. Παρίστανε τον κακόκεφοώσπου του μίλησα για το παρα
δάκι. Έκλεισα και κοίταξα από το παράθυρό μου. Άρχισε να φέγγει.
Στο Χόλιγουντ, κάτωθέ μου, απλωνόταν ένα αχνό ηλιόφωτο. Ένιω
σα ένα ελαφρύ τρεμούλιασμα: θες η καφεΐνη, θες ο Μπετόβεν, θες
ένα τελευταίο πέρασμα του νυχτερινού αέρα. Αισθάνθηκα ότι η
ζωή μου έμελλε ν’ αλλάξει.
Στον Ίρβιν πήρε σαράντα λεπτά να έρθει από το Κόσερ Κάνιον. O
Ίρβιν είναι Εβραίος, εγώ είμαι Γερμανοαμερικανός δεύτερης γε
νιάς, και τα πάμε θαύμα · συμφωνούμε σε όλα τα σημαντικά ζητή
ματα: ο χριστιανισμός είναι άξεστος, ο καπιταλισμός δεν ήρθε για
να ξεκουμπιστεί, το ροκ εν ρολ είναι κακό, η Γερμανία και η Ιουδαία,
