[ 21 ]
γων. Το μεγαλύτερο δοκάρι, πάνω ακριβώς από το γιγάντιο δρύινο
γραφείο του Καλ, το στόλιζε ο Θυρεός των Μάγερς: ένα κακόγου
στο σύμπλεγμα από σταυρούς, άνθη και τρομπέτες γύρω από το
κεφάλι ενός λαβωμένου κάπρου. Oι τοίχοι ήσαν κοσμημένοι με
κορνιζαρισμένες φωτογραφίες του Καλ αγκαλιά με διάφορους πο
λιτικούς που είχαν καλοδεχτεί τις χορηγίες του στις προεκλογικές
τους εκστρατείες. Ήταν ο Καλ με τον Ρόνι Ρέιγκαν, ο Καλ με τον Σαμ
Γιόρτι, ο Καλ ανταλλάσσοντας επίσημη χειραψία με τον «Κολπα
τζή» Nτικ Nίξον όταν ήταν στα πάνω του.
O Καλ μπήκε με πλατύ χαμόγελο. «Χριστός κι Απόστολος,
Φριτς» είπε «μα τι γαμημένο έργο τέχνης! Αυτός ο τύπος, πώς τον
λένε; ΜακΚούβερ; Nα τον προσλάβουμε τον παλιομαλάκα να μας
φτιάξει από την αρχή όλες μας τις αίθουσες αναμονής, τα γραφεία
των διευθυντών πωλήσεων, τα πάντα! Nα αναλάβει και τις διαφημί
σεις στα περιοδικά, ο μεγάλος! Όχημα Γαμάουα! Χα! Χα! Χα! Ξέρεις
από πού προέρχονται όλ’ αυτά, έτσι δεν είναι, Φριτς; Από τις αναθε
ματισμένες διαφημίσεις του Ρικάρντο Μονταλμπάν Κόρντομπα:
“Είμαι άντρας εγώ, και ξέρω τι θέλω. Θέλω Κόρντομπα!”. O γερο-
Ρικάρντο είναι Μεξικάνος, αυτός ο τύπος, ο Λίοτις, πρέπει να ’ναι
νέγρος, βλέπει τη διαφήμιση στην τηλεόραση, αποφασίζει ότι θέ
λει να ’ναι Μεξικάνος και γαμάει πατόκορφα ένα ωραιότατο αυτο
κίνητο σχεδιασμένο για λευκούς! Χριστέ μου! Η γαμημένη Μάντι
σον Άβενιου θα μας πηδάει μια ζωή». O Καλ κούνησε το κεφάλι του.
«Δύο καλά βγήκαν κι απ’ αυτή την ιστορία. Πρώτον, πήραμε πίσω
το γερο-Γαμάουα, και, δεύτερον, ο Λάρι βρήκε ένα σακούλι χόρτο
στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου. Του είπα να το πάει στον Ρόιμπεν
και στα παλικάρια του πλυντηρίου. Nα πάει φίνα η μέρα τους».
Ξέχασα να πωότι ο Καλ είναι επίσης ιδιοκτήτης του Πλυντηρίου
