[ 14 ]
άσχημα που το λέω. Αλλά όλο αυτό το τραύμα… σου βγαίνει σαν
φερομόνη ακαταμάχητη στους κάφρους».
Ήπιαν και οι δύο μια γουλιά απ’ τα ποτά τους.
«Και για πες, τι δεν θα μ’ αρέσει;» ρώτησε η Κατ.
Η Στέισι κοίταξε πάλι προς το μέρος του Μαλακοπίτουρα.
«Τον λυπήθηκα τον τύπο. Ίσως θα ’πρεπε να του κάτσω για ένα
στα όρθια».
«Μην αρχίζεις, να χαρείς».
«Τι πράγμα;» είπε η Στέισι και, σταυρώνοντας τα ατελείωτα, προ-
κλητικά της πόδια, χαμογέλασε στον Μαλακοπίτουρα, ο οποίος
έκανε έναν μορφασμό που θύμισε στην Κατ σκυλί που το ’χεις ξεχά-
σει κλεισμένο στο αμάξι με τις ώρες. «Μήπως παραείναι κοντή αυτή
η φούστα;»
«Α, φούστα είναι;» την ειρωνεύτηκε η Κατ. «Εγώ νόμιζα ότι είναι
ζώνη».
ΗΣτέισι χάρηκε με το σχόλιο. Λαχταρούσε να είναι το επίκεντρο
της προσοχής και να ψωνίζει γκόμενους, επειδή θεωρούσε ότι η
αρπαχτή μαζί της κατά κάποιον τρόπο τούς άλλαζε τη ζωή. Ήταν
επίσης κομμάτι της δουλειάς της. Η Στέισι ήταν ιδιοκτήτρια μιας
μικρής εταιρείας ιδιωτικών ερευνών μαζί με άλλες δύοθεογκόμενες.
Η ειδικότητά τους; Να συλλαμβάνουν επ’αυτοφώρω (στην πραγμα-
τικότητα, να παγιδεύουν) άπιστους συζύγους.
«Στέισι;»
«Μμμ;»
«Τι έκανες που δεν θα μ’ αρέσει;»
«Δες».
Εξακολουθώντας ναπριζώνει τονΜαλακοπίτουρα, ηΣτέισι έδω-
σε στην Κατ ένα κομμάτι χαρτί. ΗΚατ το κοίταξε και συνοφρυώθηκε.
