[ 23 ]
Άρχισε να πατάει το βελάκι της προηγούμενης σελίδας.
Δεν μπορεί να ήταν αυτός.
Η εικόνα είχε εντυπωθεί ως φευγαλέα αναλαμπή. Μ’ όλες αυτές
τις σκέψεις περί αληθινής αγάπης, αδελφών ψυχών, συντρόφων με
τους οποίους θέλεις να μοιραστείς τη ζωή σου, δεν έφταιγε αυτή
που η φαντασία της είχε ξεφύγει. Δεκαοκτώ χρόνια είχαν περάσει.
Τον είχε αναζητήσει στο διαδίκτυο μερικές φορές, μεθυσμένη, αλλά
το μόνο που είχε βρει ήταν τα λιγοστά άρθρα που έφεραν την υπο-
γραφή του. Τίποτα πρόσφατο. Αυτό την είχε ξαφνιάσει, της είχε κε-
ντρίσει την περιέργεια –ο Τζεφ είχε υπάρξει σπουδαίος δημοσιο-
γράφος–, όμως τι άλλο να ’κανε; Η Κατ είχε μπει στον πειρασμό να
κάνει μια πιο εκτεταμένη έρευνα προκειμένου να τον εντοπίσει. Δεν
θα ήταν και μεγάλος κόπος για κάποιον με τη δική της δουλειά. Αλ-
λά δεν ήθελε να χρησιμοποιήσει τις άκρες της στην αστυνομία για
προσωπικά θέματα. Θα μπορούσε να είχε ζητήσει και τη βοήθεια
της Στέισι, αλλά και πάλι τι νόημα θα είχε;
Ο Τζεφ είχε εξαφανιστεί.
Τονακυνηγάςήακόμακαι νααναζητάςστοδιαδίκτυοένανπρώην
σου ήταν παραπάνω κι από αξιοθρήνητο. Σύμφωνοι, ο Τζεφ ήταν
κάτι παραπάνω από απλός πρώην. Πολύ παραπάνω. Η Κατ άγγιξε
αφηρημένα τον αριστερό της παράμεσο με τον αντίχειρά της. Ήταν
γυμνός. Αλλά παλιά δεν ήταν. ΟΤζεφ τής είχε κάνει πρόταση γάμου,
καθ’όλα σωστή. Είχε ζητήσει τις ευλογίες του πατέρα της. Μέχρι που
είχε γονατίσει για να ζητήσει το χέρι της. Δεν είχε φτάσει σε γελοιό-
τητες όπως να κρύψει τη βέρα στο επιδόρπιο ή να της κάνει πρότα-
σημεφωτεινήεπιγραφήστονπίνακατωνσκορτουΜάντισονΣκουέρ
Γκάρντεν. Η πρότασή του ήταν σικάτη και ρομαντική και παραδο
σιακή, διότι ήξερε πως έτσι ακριβώς την ήθελε η Κατ.
