[ 26 ]
Κι άλλο σοκ.
Προσπάθησε να τοφανταστεί: οΤζεφ να παντρεύεται μιαν άλλη,
να ζει μαζί της, να την αγαπάει, και στο τέλος αυτή να του πεθαίνει.
Αδυνατούσε ακόμα και να το συλλάβει. Δεν μπορούσε, όχι ακόμη.
Το απέκλειε απ’ τη σκέψη της. Αλλά δεν πειράζει. Κράτα γερά. Δεν
υπάρχει λόγος να το σκέφτεσαι.
Χήρος.
Κι αποκάτω, το τελειωτικό χτύπημα:
Πατέρας ενός παιδιού.
Δεν ανέφερε φύλο ή ηλικία, και δεν είχε σημασία άλλωστε. Κάθε
αποκάλυψη, κάθε νέο δεδομένο για τον άντρα που είχε κάποτε αγα-
πήσει μ’όλη τη δύναμη της ψυχής της έκανε τον κόσμο της να μπα-
τάρει κι άλλο, κι άλλο. Είχε ζήσει ολόκληρη ζωή μακριά της. Γιατί την
εξέπληττε αυτό; Τι περίμενε δηλαδή; Ο χωρισμός τους ήταν τόσο
αιφνίδιος όσο και αναπόφευκτος. Μπορεί να ήταν εκείνος που έφυ-
γε στο τέλος, αλλά το σφάλμα ήταν δικό της. Εκείνος απλώς έφυγε,
απ’τη μια στιγμή στην άλλη, μαζί με τη ζωή που είχε ζήσει, κι αυτήν
που ονειρευόταν.
Και τώρα είχε επιστρέψει, ως ο ένας απ’ τους εκατό –μπορεί και
διακόσιους– άντρες το προφίλ των οποίων είχε επισκεφτεί στα πε-
ταχτά.
Και το ερώτημα ήταν: Τι σκόπευε να κάνει γι’ αυτό;
