15
Η ΜΗ Δ Ε Ι Α Δ Ε Ν Χ Ο Ρ Ε Ψ Ε ΠΟ Τ Ε
θους για εκδίκηση, ως μια συνηθισμένη περίπτωση γυ-
ναίκας δηλαδή παραδομένης στα γαμψόνυχα των πα-
ρορμήσεών της, ενώ ελάχιστοι –οι συνήθως διαφορετι-
κοί που έχουν την τάση να διεισδύουν στα ελατήρια των
ανθρώπινων πράξεων– είχαν την αμυδρή υποψία πως η
πράξη της Στρατάκη υπαγορεύτηκε από την τρέλα στην
οποία οδηγείται όποιος αφήνεται στις δαγκάνες της
απελπισίας. Γι’ αυτό αυτοί οι λίγοι προσπαθούσαν να
εντοπίσουν πίσω από το επιβλητικό παρουσιαστικό της
εκείνη την αμυδρή ευαισθησία που κρύβει πάντα το βλέμ-
μα του θύτη. Εκείνο το ανεπαίσθητο ίχνος ανθρωπιάς…
Ένας από αυτούς τους διαφορετικούς, πέρα από τον
Μίνωα Ιωάννου, που ως δικηγόρος υπεράσπισης ήταν
υποχρεωμένος να αναζητήσει κάποια ελαφρυντικά για
τη Στρατάκη, ήταν και ο Νικήτας Παυλίδης.
Ψυχολόγος στο επάγγελμα, έχοντας στο ενεργητικό
του αρκετά δημοσιευμένα άρθρα για το ψυχολογικό προ-
φίλ των δολοφόνων σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά,
καθόταν αμίλητος στην προτελευταία σειρά των καθι-
σμάτων μ’ ένα σημειωματάριο στο χέρι. Ήταν εκείνος
που δίχως ιδιαίτερη περίσκεψη τροφοδοτούσε τον φίλο
του Μίνωα Ιωάννου με τις βεβαιώσεις «περί διαταραγ-
μένης ψυχικής υγείας» όταν ο χαρτοφύλακάς του ήταν
άδειος από άλλα στοιχεία υπεράσπισης των…εκλεκτών
πελατών του.
Μπορεί να είχε δώσει αμελητί το χαρτί, όμως απ’ όσα
1,2,3,4,5,6,7,8 10,11,12,13,14,15,16