19
Η ΜΗ Δ Ε Ι Α Δ Ε Ν Χ Ο Ρ Ε Ψ Ε ΠΟ Τ Ε
κάποιου εγκληματία τη μέρα που μπορούσε να αποφύγει
τη διαστροφή της δουλειάς του.
«Πήγαινε καμιά βόλτα στη θάλασσα, άκου μουσική,
ζωγράφισε λουλούδια, μα προς Θεού μην πας ξανά στην
Ευελπίδων. Αποτοξινώσου και λίγο από τη νοσηρή σου
συνήθεια. Θα σου στρίψει στο τέλος με τόσες παρανοϊ­
κές συναναστροφές» του είχε υποδείξει εκείνος κι έπει-
τα τον έβαλε να ορκιστεί φιλώντας τον σταυρό που
έφτιαξε με τα δάχτυλά του πως δεν θα υπέκυπτε στην
καλλιτεχνική του εμμονή.Όχι τουλάχιστον κατά τη διάρ­
κεια της απουσίας του Ανέστη.
Σκιτσάροντας όμως μορφές δολοφόνων, το μολύβι
του αποκτούσε τη δύναμη μαγικού σκαπτικού εργαλείου
που έφερνε στο φως τα απομεινάρια ρημαγμένων ανα-
γκών και κατακρεουργημένων συναισθημάτων. Ο Αλέ-
ξανδρος ένιωθε χρήσιμος όταν με τα σκίτσα του ανέσυ-
ρε τη χαμένη ανθρωπιά εκείνων των απόκληρων από
την κοινωνία πλασμάτων που βρίσκονταν ένα βήμα πριν
από την επιβολή μιας βαριάς καταδίκης, έχοντας ήδη
εισπράξει το μένος, τον χλευασμό και την περιφρόνηση
της κοινής γνώμης.
Το να εντοπίσει το καλά κρυμμένο συναισθηματικό
οπλοστάσιο ενός εγκληματία ήταν σαφώς για κείνον μια
πολύ πιο ερεθιστική διαδικασία από το να ζωγραφίζει
νεκρές φύσεις, αφηρημένα σχέδια ή σουρεαλιστικές εκ-
δοχές μιας υπερβατικής πραγματικότητας που ουδεμία
σχέση είχε με την αντικειμενική, απτή έννοια της ζωής.
1...,3,4,5,6,7,8,9,10,11,12 14,15,16