13
Η ΜΗ Δ Ε Ι Α Δ Ε Ν Χ Ο Ρ Ε Ψ Ε ΠΟ Τ Ε
ολίγοις, η υπόθεση ήταν χαμένη και μαζί της και το νο-
μικό του κύρος, το οποίο θα δεχόταν το πλήγμα μιας
ακόμα αποτυχίας.
Ήταν απόλυτα σίγουρος πως οι παριστάμενοι στην
αίθουσα του δικαστηρίου αντίκριζαν τη «Μήδεια», όπως
αποκαλούσαν την κατηγορουμένη τα μέσα μαζικής ενη-
μέρωσης, σαν επισκέπτες ενός τσίρκου που έρχονταν
αντιμέτωποι με ένα αφύσικο πλάσμα.
Η Αιμιλία Στρατάκη δεν διέθετε φυσικά ούτε δύο
κεφάλια ούτε τίποτε άλλο αξιοπερίεργο στη μορφή της.
Η επιβεβλημένη συναναστροφή του δικηγόρου μαζί της
τον είχε πείσει πως επρόκειτο για μια γυναίκα φυσιολο-
γική και μάλλον γοητευτική κάτω από την παγερή έκ-
φραση που κυριαρχούσε στην όψη της και στα φειδωλά
της λόγια. Είχε αναμφίβολα ακέραιο το λογικό της και
του είχε καταστήσει σαφές από την πρώτη στιγμή πως
δεν είχε την παραμικρή διάθεση να αγωνιστεί για να
αποδείξει μια ανύπαρκτη αθωότητα.
«Κατανοώ ότι πρέπει να κάνετε τη δουλειά σας, αφού
σας ανέθεσε την υπεράσπισή μου το δικαστήριο. Όμως,
πιστέψτε με, θα θεωρούσα ιεροσυλία ακόμα και την πα-
ραμικρή προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση. Είμαι
ένοχη και μου αξίζει μια σκληρή τιμωρία».
ΟΜίνωας Ιωάννου, έχοντας συναναστραφεί με αμέ-
τρητα κατακάθια στη διάρκεια της νομικής του καριέρας,
ήταν η πρώτη φορά που είχε νιώσει ψήγματα συμπά-
θειας για έναν δολοφόνο, και τούτο κάτι σήμαινε αφού
1,2,3,4,5,6 8,9,10,11,12,13,14,15,16