17
Η ΜΗ Δ Ε Ι Α Δ Ε Ν Χ Ο Ρ Ε Ψ Ε ΠΟ Τ Ε
ρεπό και θα έπρεπε να είναι χωμένος στο ζεστό του
κρεβάτι μαζί με τον Ανέστη, τον επί χρόνια πιστό του
σύντροφο. Αφού όμως ο Ανέστης είχε ξυπνήσει νωρίς
για το επαγγελματικό ταξίδι που σχεδίαζε μέρες, ξύπνη-
σε κι εκείνος για να τον συνοδεύσει ως το αεροδρόμιο.
Σηκώθηκαν μαζί, ήπιαν παρέα, όπως πάντα, τον πρώ-
το καφέ της μέρας, που αποτελούσε μια απαράβατη
παράδοση στη σχέση τους, απόλαυσαν τις αχνές πινελιές
του πρωινού φωτός έξω από το τζάμι κι έπειτα μπήκαν
στο κόκκινο Σμαρτ, που είχαν αγοράσει επίσης μαζί, και
κατευθύνθηκαν προς το Ελευθέριος Βενιζέλος πριν ακό-
μη χαράξει.
Τον ενόχλησε κάπως η κακοκεφιά του Ανέστη, που
δεν έβγαλε λέξη σε όλη τη διαδρομή, ενώ συνήθως σι-
γοτραγουδούσε τα ρεφρέν των τραγουδιών που άκουγαν
στο ραδιόφωνο. Κολάκεψε τον εαυτό του πιστεύοντας
πως ο φίλος του ήδη σκεφτόταν τον βραχυπρόθεσμο
χωρισμό τους για δύο εβδομάδες, κι έτσι δεν του γύρεψε
εξηγήσεις. Ούτε όταν ο Ανέστης τον αγκάλιασε σφιχτά
σαν καμία άλλη φορά από όσες είχαν χωρίσει όποτε
ταξίδευε για τις δουλειές του κι αισθάνθηκε κάτι υγρό
στο μάγουλό του πρόφτασε να τον ρωτήσει για τον λόγο
αυτού του άξαφνου μελοδραματισμού.
«Ούτε στον πόλεμο να πήγαινες» του είπε ο Αλέξαν-
δρος, που ένιωσε ευτυχισμένος κατά βάθος για τον πο-
λύτιμο ρόλο του στη ζωή του Ανέστη.
Ηπρωινή φλυαρία των ερτζιανών κράτησε συντροφιά
1...,2,3,4,5,6,7,8,9,10 12,13,14,15,16