14
T O V E A L S T E R D A L
ένα μπουκάλι νερό στην τσάντα της όταν έβγαινε. Το νερό της
βρύσης στην Ισπανία είχε άθλια γεύση. Έμεναν μερικές γουλιές.
Πρώτα ξέπλυνε το στόμα και το έφτυσε, έπειτα το ήπιε όλο,
αλλά δεν της έφτασε. Ύστερα έβγαλε το πορτοφόλι και το άνοι
ξε με την καρδιά της να χτυπά σαν τρελή. Ήταν άδειο. Είχε
κοντά εκατό ευρώ πάνω της όταν βγήκε χτες βράδυ, αποκλείεται
να τα ήπιε όλα! Και το διαβατήριο! Ψαχούλεψε στην τσάντα
αλλά δεν το βρήκε. Η Τερέσε ήταν σίγουρη ότι το είχε πάρει
μαζί της, πάντα το έπαιρνε χωρίς να το πολυσκέφτεται, αν και
όλοι της έλεγαν ότι δεν ήταν απαραίτητο.
Και τα παπούτσια της έλειπαν. Κοίταξε τα πόδια της. Ήταν
ηλιοκαμένα και γύρω από τη φτέρνα είχαν άσπρες γραμμές.
Είχαν άμμο ανάμεσα στα δάχτυλα. Κοίταξε παντού γύρω της
αλλά οι μπαλαρίνες της δεν φαίνονταν πουθενά. Πότε τις έβγα
λε; Πριν ή μετά; Έτριψε το μέτωπο με τις παλάμες της για να
σταματήσει τη φασαρία μέσα στο κεφάλι της.
Έπρεπε να σκεφτεί καθαρά και να θυμηθεί.
Έτρεχε ξυπόλυτη στην άμμο όταν εκείνος την έπιασε από το
χέρι και την τράβηξε προς τη θάλασσα. Γελούσαν δυνατά, για
να δουν αν ο άνεμος θα παρασύρει το γέλιο τους πέρα μακριά.
Κοίταζε τα ανακατεμένα μαλλιά του που είχαν ξανοίξει από τον
ήλιο, τα μάτια του που την κοιτούσαν και έλαμπαν. Τα μπράτσα
του ήταν δυνατά, με σκληρούς μυς από τη γυμναστική, και το
πουκάμισο κυμάτιζε στον αέρα, αποκαλύπτοντας τους μαυρι
σμένους κοιλιακούς του – ούτε ίχνος λίπους πουθενά! Της ήταν
δύσκολο να καταλάβει πώς έγινε και διάλεξε να πιάσει το δικό
της χέρι όταν έκλεισε το μπαρ Μπλε Παράδεισος και της ψιθύ
ρισε στο αυτί να συνεχίσουν αλλού. «Μη γυρίσεις σπίτι ακόμη»
της είχε πει. «Μόλις σε βρήκα».
Η Τερέσε χάιδεψε την άμμο δίπλα της. Ήταν κρύα. Μήπως
υπήρχε ένα αμυδρό βαθούλωμα, ένα αποτύπωμα που άφησε
εκείνος, μια υποψία ζεστασιάς; Θα μπορούσε να ’ναι κι η φα
ντασία της, γιατί στην Ταρίφα φυσούσε περισσότερο απ’ οπου
