16 | ΓΙΈΡΖΙ ΚΟΖΊΝΣΚΙ
ναχο από χωριό σε χωριό, όπου άλλοτε του πρόσφεραν άσυλο και
άλλοτε το κυνηγούσαν.
Τα χωριά στα οποία έμελλε να ζήσει τα επόμενα τέσσερα χρόνια
είχαν διαφορετική εθνική σύνθεση από τη γενέτειρά του. Οι ντόπιοι
χωρικοί, απομονωμένοι και χωρίς καμία επαφή με άλλους πληθυ-
σμούς, είχαν ανοιχτόχρωμο δέρμα, ξανθά μαλλιά και γαλάζια ή
γκρίζα μάτια. Το αγόρι είχε δέρμα στο χρώμα της ελιάς, σκούρα
μαλλιά και μαύρα μάτια. Μιλούσε τη γλώσσα των μορφωμένων,
γλώσσα σχεδόν ακατάληπτη για τους χωρικούς της ανατολής.
Το θεωρούσαν έκθετο Τσιγγανόπουλο ή Εβραιόπουλο και η
προσφορά ασύλου σε Τσιγγάνους και Εβραίους, η θέση των
οποίων ήταν στα γκέτο και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, επέ-
συρε αυστηρότατες ποινές για άτομα και κοινότητες από τους
Γερμανούς.
Τα χωριά εκείνης της περιοχής ήταν παραμελημένα αιώνες
ολόκληρους. Δυσπρόσιτα και απομακρυσμένα από οποιοδήποτε
αστικό κέντρο, βρίσκονταν στα πιο καθυστερημένα τμήματα της
Ανατολικής Ευρώπης. Δεν υπήρχαν σχολεία ή νοσοκομεία, ελάχι-
στοι ήταν οι ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι, ελάχιστες οι γέφυρες, δεν
υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα. Οι άνθρωποι ζούσαν σε μικρούς οικι-
σμούς, όπως και οι πρόγονοί τους. Οι χωρικοί τσακώνονταν για
δικαιώματα σε ποτάμια, δάση και λίμνες. Ο μοναδικός νόμος ήταν
το παραδοσιακό δίκαιο του ισχυρότερου και του πλουσιότερου.
Διχασμένοι ανάμεσα στον καθολικισμό και στην ορθοδοξία, μοιρά-
ζονταν μόνο τις εξωφρενικές προλήψεις τους και τις αναρίθμητες
επιδημίες που μάστιζαν ανθρώπους και ζώα.
Ήταν αδαείς και βάναυσοι, αν και όχι από επιλογή. Το έδαφος
ήταν άγονο, το κλίμα δριμύ. Τα ποτάμια, άδεια σχεδόν από ψάρια,
πλημμύριζαν συχνά βοσκοτόπους και χωράφια και τα μετέτρεπαν
σε βάλτους. Τεράστια βαλτοτόπια και έλη απομόνωναν τις κοινότη-
