27
ζονικές παρατηρήσεις. Τώρα είπε: «Καταλαβαίνω, μητέρα.
Απλώς ήθελα να ξέρω».
Εκείνη τη στιγμή μπήκε μέσα η Ρέι, ένα κοντόχοντρο, με
ίσια μαλλιά πλασματάκι, τέσσερα χρόνια μικρότερη από τη
Βίντα, πιστό αντίγραφο της Μίλντρεντ. Άρχισε να χορεύει
τριγύρω προσποιούμενη ότι ετοιμαζόταν να χώσει το δάχτυ­
λό της στην τούρτα, αλλά η Μίλντρεντ τη σταμάτησε και της
είπε ακριβώς ό,τι είχε πει και στη Βίντα. Εκείνη άρχισε να
κλαίει και η Μίλντρεντ την πήρε στην αγκαλιά της και της
μίλησε όπως ήθελε να της είχε μιλήσει από την αρχή. Είπε
πως για τον πατέρα και οι δυο τους ήταν ο κόσμος όλος, ότι
δεν τις είχε αποχαιρετήσει γιατί δεν ήθελε να τις κάνει να
νιώσουν άσχημα, ότι δεν έφταιγε αυτός αλλά όλα όσα συ­
νέβαιναν, για τα οποία δεν μπορούσε να μιλήσει τώρα,
ωστόσο θα τους τα εξηγούσε αργότερα κάποια στιγμή. Όλα
αυτά τα είπε στη Ρέι, αλλά στην πραγματικότητα τα έλεγε
στη Βίντα, που στεκόταν ακόμη εκεί, ακούγοντας σοβαρή.
Ύστερα από μερικά λεπτά η Βίντα ένιωσε, προφανώς, κάπως
υποχρεωμένη να φανεί φιλική, γιατί διέκοψε για να πει: «Αν
εννοείς την κυρία Μπίντερχοφ, μητέρα, συμφωνώ απολύτως.
Νομίζω ότι είναι ολοφάνερα μεσαίας τάξης».
Η Μίλντρεντ γέλασε μ’ αυτό και άρπαξε την ευκαιρία να
πιάσει τη Βίντα και να τη φιλήσει. Μετά έστειλε και τα δυο
παιδιά στον παππού τους. Ήταν ευχαριστημένη που η ίδια
δεν είχε πει τίποτα για την κυρία Μπίντερχοφ και αποφα­
σισμένη το όνομα να μη βγει ποτέ ξανά από τα χείλη της.
*
1...,13,14,15,16,17,18,19,20,21,22 24