TO ONEIΡΟ ΤΟΥ ΜΙΣΙΣΙΠΗ
15
«Είναι τρομακτική αυτή η πόλη, κύριε Γιορκ» είπε προσε
κτικά ο Μαρς. «Είναι τρομακτικό το ποτάμι. Ο άνθρωπος
πρέπει να παίρνει δυνάμεις. Δεν είναι Νέα Υόρκη εδώ, ούτε
Λονδίνο».
«Το έχω καταλάβει» είπε ο Γιορκ.
«Το ελπίζω, αν σκοπεύεις να μπλέξεις με την ατμοπλοΐα.
Αυτή είναι το τρομακτικότερο απ’ όλα».
«Μπαίνουμε κατευθείαν στο θέμα της δουλειάς, λοιπόν;
Έχεις μια γραμμή πλωτών μεταφορών. Θέλω να μπω συνεταί
ρος αγοράζοντας το μισό μερίδιο. Και αφού βρίσκεσαι εδώ,
θεωρώ ότι η προσφορά μου σε ενδιαφέρει».
«Μ’ ενδιαφέρει αρκετά» συμφώνησε οΜαρς «αλλά με προ
βληματίζει κιόλας. Φαίνεσαι έξυπνος άνθρωπος, Γιορκ. Σίγου
ρα θα με έλεγξες προτού καθίσεις να μου γράψεις τούτο εδώ».
Χτύπησε με το δάχτυλό του το γράμμα. «Άρα, πρέπει να ξέρεις
πως ο χειμώνας που μας πέρασε εμένα με κατέστρεψε τελείως».
ΟΓιορκ δεν είπε τίποτα, αλλά κάτι στην έκφρασή του προέ
τρεψε τον Μαρς να συνεχίσει.
«Γραμμή Πλωτών Μεταφορών Φίβερ Ρίβερ, αυτός είμαι»
είπε. «Την ονόμασα έτσι από τον τόπο που γεννήθηκα, ψηλά
στον ποταμό Φίβερ, κοντά στην Γκαλίνα, όχι επειδή έκανα
δρομολόγια μόνο στον Φίβερ, όχι γι’ αυτό. Είχα δικά μου έξι
ποταμόπλοια, έκανα όλες τις εμπορικές διαδρομές στον άνω
Μισισιπή, από Σεντ Λούις μέχρι Σεντ Πολ, ανεβαίνοντας
κάποιες φορές και τον Φίβερ, τον Ιλινόις και τον Μιζούρι. Τα
πήγαινα μια χαρά, κάθε χρόνο έβγαζα ένα καινούργιο ατμό
πλοιο ή και δύο ∙ σκεφτόμουν να επεκταθώ και στον Οχάιο,
ακόμα και μέχρι κάτω στη Νέα Ορλεάνη ίσως. Αλλά, πέρυσι
τον Ιούλιο, κοντά στο Ντουμπιούκ της Αϊόβα έσκασε ένας
