28
Μ Α Ι Ρ Η Μ Α Γ Ο Υ Λ Α
κλωστής και η ζωή της, ακολουθώντας το δικό της οδοιπο
ρικό.
Αναμφίβολα ακόμα και η ίδια δεν πίστευε όσα της συνέ
βαιναν τελευταία. Πώς ήταν δυνατόν αυτή, μια ασήμαντη
κοινωνικά και εμφανισιακά κοπέλα, να είχε συγκινήσει τον
Πάτροκλο Μολά σαν γυναίκα!
Τα χρόνια περνούσαν κι εκείνη πάντα με το βελόνι στο
χέρι, έραβε, γάζωνε, ξήλωνε, μεγάλωνε…Με πατημένα τα
είκοσι οκτώ, μικρόσωμη και λεπτή σαν πουλάκι, μ’ έναν
χείμαρρο καστανόξανθων, πυκνών και ατίθασων μαλλιών,
που συνήθως έδενε σφικτά πίσω σε κότσο, η Βασιλική δεν
είχε τίποτα που θα μπορούσε να τραβήξει το ανδρικό ενδια
φέρον. Τίποτα ή σχεδόν τίποτα, γιατί αν κάποιος γύριζε
έστω και κατά λάθος να την κοιτάξει έπεφτε πάνω στα υπέ
ροχα τεράστια μάτια της. Μάτια με ασυνήθιστο βαθυγάλα
ζο χρώμα, που θύμιζε σχεδόν κοβάλτιο.
Τον αντίκρισε πρώτη φορά στον αυλόγυρο της εκκλησιάς
του Αγίου Χαραλάμπους μετά την κυριακάτικη λειτουργία,
όταν τους σύστησε μια γειτόνισσα. Ο Πάτροκλος Μολάς
τής φάνηκε πιο ώριμος και πιο έμπειρος από όλα τα νεαρά
παιδιά του χωριού.
Ήταν όμορφος, με λεπτό, ψηλό παρουσιαστικό και ξαν
θά μαλλιά. Ένα κράμα από ηθοποιό του Χόλιγουντ με λόρ
δο, με ναύαρχο κι ό,τι άλλο γοητευτικό μπορούσε να σκε
φτεί. Στο χωριό ήξεραν πως ζούσε μεταξύ Μασσαλίας και
Οδησσού κάνοντας εμπόριο σιτηρών, όπως και πολλοί
άλλοι την εποχή εκείνη.
Οι έμποροι αυτοί ασχολούνταν με την εξαγωγή σιτηρών
από την αζοφική ενδοχώρα, όπου είχαν στήσει δίκτυο αντι
