12
εφέ για το Χόλιγουντ» είπε ο Κόουλ. «Άκουσα πως μερι-
κά πράματα στο στοιχειωμένο στενό του είναι αληθινά.
Ζωντανές νυχτερίδες και ταραντούλες και ακρωτηρια-
σμένα μέλη από νοσοκομεία».
«Ίσως να είναι τρομαχτικό» παραδέχτηκε η Τζένα.
«Θα πρέπει να το δω για να το πιστέψω».
«Υποτίθεται ότι είναι δωρεάν. Θα πας για κέρασμα-
ή-πλάκα;»
«Ναι, με τη Λέισι και τη Σάρα. Εσύ;»
«Έλεγα να πάω με τον Ντάλτον». Ένιωθε ανακουφι-
σμένος που θα έβγαινε κι εκείνη για γλυκά.
«Ξέρεις τη διεύθυνση;» ρώτησε η Τζένα.
«Του στοιχειωμένου σπιτιού; Την έχω γράψει».
«Μπορούμε να πάμε να δούμε. Θέλεις να συναντηθού-
με κατά τις εφτά;»
ΟΚόουλ προσπάθησε να κρατήσει αδιάφορη την έκ-
φρασή του. «Πού;»
«Ξέρεις εκείνο το σπίτι του γέρου στη γωνία, με το
τεράστιο κοντάρι σημαίας;»
«Αμέ».Όλοι στη γειτονιά ήξεραν εκείνο το σπίτι.Ήταν
ισόγειο, το κοντάρι της σημαίας όμως ήταν ψηλό σαν
ουρανοξύστης. Ο γέρος έμοιαζε με βετεράνο του πολέ-
μου. Έκανε έπαρση και υποστολή της σημαίας κάθε πρωί
και κάθε βράδυ. «Να συναντηθούμε εκεί;»
«Φέρε τη διεύθυνση».
Ο Κόουλ βρήκε ένα τετράδιο στο σακίδιό του και το
άνοιξε. Όσο κοιτούσε αυτά που είχε γράψει, ο νους του
ταξίδευε. Ποτέ του δεν είχε βρεθεί με την Τζένα εκτός
