19
«Όχι και τόσο» είπε εκείνη κοιτάζοντας γύρω της. «Δε
βλέπω πουθενά κομμένα πτώματα. Έκαναν όμως καλή
δουλειά».
Ο ιππότης υποχωρούσε στην κρυψώνα του. Ο τύπος
με τον μπαλτά άρχισε να μοιράζει γλυκά – μικρά κι αυτά,
έδωσε όμως στον καθένα από δύο ή τρία.
Ένα μεγαλύτερο παιδί με ανακατεμένα μαλλιά μπήκε
στην είσοδο. Ήταν αδύνατο και έδειχνε τελειόφοιτος λυ-
κείου. Φορούσε τζιν και ένα πορτοκαλί μπλουζάκι που
έλεγε
ΜΠΟΥ
με μεγάλα μαύρα γράμματα. Δε φορούσε
στολή.
«Ήταν αρκετά τρομαχτικό;» ρώτησε με απάθεια.
Δυο κορίτσια είπαν ναι. Τα περισσότερα παιδιά δε
μίλησαν. ΟΚόουλ ένιωσε πως θα ήταν αγένεια να πει την
αλήθεια.
Ο τύπος με το
ΜΠΟΥ
σταύρωσε τα καχεκτικά του χέ-
ρια στο στήθος. «Μερικοί από εσάς δε δείχνουν πολύ
τρομαγμένοι. Θέλει κανείς να δει κάτι που είναι αληθινά
τρομαχτικό;»
Μιλούσε και φερόταν σοβαρά, μπορεί όμως να κατέ-
ληγε σε κανένα σαχλό αστείο.
«Αμέ» προσφέρθηκε ο Κόουλ. Η Τζένα και μερικά
από τα υπόλοιπα παιδιά τον μιμήθηκαν.
Ο τύπος με το
ΜΠΟΥ
τους κοίταξε σαν να ήταν στρα-
τηγός που η καινούρια φουρνιά στρατιωτών δεν του γέ-
μιζε το μάτι. «Αφού το λέτε, εντάξει. Να σας προειδοποιή
σω όμως: Αν τρομάξατε με κάποιο από τα υπόλοιπα
πράγματα, μην έρθετε».
