18
«Πρέπει να είναι ο τύπος με τα ειδικά εφέ» μουρμού-
ρισε ο Ντάλτον.
«Δεν ξέρω» είπε ο Κόουλ. «Αρκετά φρικαλέο, όχι όμως
και τέλειο».
Ο μοιραία χτυπημένος άντρας απομακρύνθηκε από
την πόρτα για να τους καλέσει μέσα. Ένα στροβοσκοπι-
κό φως αναβόσβηνε ακατάπαυστα. Καπνός από ξηρό
πάγο κυλούσε στο πάτωμα. Οι τοίχοι ήταν καλυμμένοι
από αλουμινόχαρτο για να αντανακλούν το παλλόμενο
φως. Παντού ιστοί, κρανία και κεριά. Ένας ιππότης με
κανονική στολή τούς πλησίασε υψώνοντας το τεράστιο
σπαθί του. Το φως έκανε τις κινήσεις του κοφτές. Δυο
κορίτσια άρχισαν να ουρλιάζουν.
Ο ιππότης χαμήλωσε το σπαθί. Έκανε μερικές ακόμα
κινήσεις από τη μια πλευρά στην άλλη, προσπαθώντας
να τους τρομάξει, δεν ήταν όμως πια τόσο απειλητικός
αφού δεν είχε ολοκληρώσει την επίθεσή του. Έδειξε να
το καταλαβαίνει και άρχισε να κάνει χορευτικές κινήσεις
ρομπότ. Μερικά παιδιά έβαλαν τα γέλια.
ΟΚόουλσκυθρώπιασεακόμαπιοπολύαπογοητευμένος.
«Γιατί ταφούσκωναν όλοι τόσοπολύ;» ρώτησε τονΝτάλτον.
«Τι περίμενες;» αποκρίθηκε εκείνος.
ΟΚόουλ ανασήκωσε τους ώμους. «Λυσσασμένους λύ-
κους να παλεύουν μέχρι θανάτου».
«Δεν είναι κακό» είπε σκεφτικός ο Ντάλτον.
«Πολύ ψεύτικο πράμα» είπε οΚόουλ. «Περίμενα υπερ-
βολικά πολλά». Γύρισε και βρήκε δίπλα του την Τζένα.
«Έχεις τρομάξει;»
