A R N A L D U R I N D R I D A S O N
16
δοποίητα, τη χτύπησε στο κεφάλι με τη γροθιά του, τόσο γρή­
γορα που δεν πρόλαβε καν να τον δει. Ή ίσως δεν πίστευε ότι
την είχε χτυπήσει. Αυτή ήταν η πρώτη γροθιά, και στα χρόνια
που ακολούθησαν θα αναρωτιόταν αν η ζωή της θα ήταν δια­
φορετική αν τον είχε παρατήσει εκείνη τη στιγμή.
Όμως εκείνος δεν θα την άφηνε.
Τον κοίταξε κατάπληκτη, μην ξέροντας γιατί την είχε χτυ­
πήσει ξαφνικά. Κανείς δεν την είχε ξαναχτυπήσει ως τότε.
Ήταν τρεις μήνες μετά τον γάμο τους.
«Με χτύπησες;» ρώτησε, φέρνοντας το χέρι στον κρόταφό
της.
«Νομίζεις ότι δεν σε είδα πώς τον κοίταζες;» της είπε άγρια.
«Τον κοίταζα; Τι;… Εννοείς τον Σνόρι; Κοίταζα τον Σνόρι;»
«Νομίζεις ότι δεν το πρόσεξα; Δεν είδα ότι έκανες σαν ξα­
ναμμένη σκύλα;»
Δεν είχε ξαναδεί ποτέ αυτή την πλευρά του. Δεν τον είχε
ξανακούσει να χρησιμοποιεί αυτή την έκφραση. Ξαναμμένη
σκύλα. Τι ήταν αυτά που έλεγε; Είχε ανταλλάξει μερικές κου­
βέντες με τον Σνόρι στην πόρτα του υπογείου, προκειμένου να
τον ευχαριστήσει επειδή της επέστρεψε κάτι που είχε ξεχάσει
να πάρει από το σπίτι όπου εργαζόταν ως καμαριέρα. Δεν ήθε­
λε να τον καλέσει μέσα επειδή ο άντρας της, που ήταν εκνευ­
ρισμένος όλη μέρα, είπε ότι δεν ήθελε να τον δει. Ο Σνόρι πέ­
ταξε ένα αστείο για τον έμπορο στον οποίο δούλευε παλιότερα
η γυναίκα, γέλασαν και μετά αποχαιρετίστηκαν.
«Μα ήταν απλώς ο Σνόρι» του είπε. «Μην κάνεις έτσι. Για­
τί έχεις τόσο κακή διάθεση όλη μέρα;»
«Μου αντιμιλάς;» τη ρώτησε πλησιάζοντας πάλι. «Σε είδα
από το παράθυρο. Σε είδα πώς χόρευες γύρω του. Σαν τσού­
λα!»
«Όχι, δεν μπορείς να...»
1,2,3,4,5,6,7,8 10,11,12,13,14,15,16