Page 13 - Η ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ

A R N A L D U R I N D R I D A S O N 20
«Θέλω να παντρευτούμε».
Είχε σκεφτεί κάποιες φορές ότι μπορεί να της έκανε πρότα­
ση γάμου. Η σχέση τους είχε φτάσει πια σε αυτό το στάδιο.
Χρειαζόταν ένα σπίτι για την κόρη της, ένα δικό της σπίτι.
Ήθελε να κάνει κι άλλα παιδιά. Ήταν ελάχιστοι οι άντρες που
είχαν δείξει ενδιαφέρον. Ίσως εξαιτίας του παιδιού. Ίσως επει­
δή δεν ήταν ιδιαίτερα όμορφη. Κοντή και αρκετά παχουλή, με
τα κόκαλα ανομοιόμορφα τοποθετημένα στο πρόσωπό της, λί­
γο στραβά δόντια και μικρά αλλά επιδέξια δάχτυλα που έμοια­
ζαν να κινούνται ασταμάτητα. Ίσως δεν θα της έκανε ποτέ
κανείς καλύτερη πρόταση.
«Τι λες;» τη ρώτησε.
Αυτή ένευσε καταφατικά. Τη φίλησε και αγκαλιάστηκαν.
Λίγο καιρό αργότερα παντρεύτηκαν στην εκκλησία στο Μό­
σβετλ. Ήταν μικρή τελετή, δεν παραβρέθηκε κανείς άλλος σχε­
δόν πέρα από τη νύφη και τον γαμπρό, οι φίλοι του από το
Κιός και δυο φίλες της από το Ρέικιαβικ. Μετά την τελετή ο
εφημέριος τους κάλεσε για καφέ. Τον είχε ρωτήσει για τους
δικούς του, την οικογένειά του, αλλά αυτός δεν μιλούσε πολύ
για τέτοια πράγματα. Της είχε απαντήσει ότι ήταν μοναχοπαί­
δι, πως όταν ήταν βρέφος ακόμη πέθανε ο πατέρας του και,
καθώς η μητέρα του δεν μπορούσε να τον συντηρήσει, τον έδω­
σε σε θετούς γονείς. Πριν γίνει εργάτης στο Κιός, είχε δουλέψει
σε πολλές άλλες φάρμες. Δεν έδειξε περιέργεια για τη δική της
οικογένεια, δεν τον ενδιέφερε το παρελθόν. Του είπε ότι και η
δική της ζωή δεν διέφερε πολύ: Δεν ήξερε ποιοι ήταν οι γονείς
της. Ήταν υιοθετημένη και είχε μεγαλώσει σε μια σειρά από
σπίτια στο Ρέικιαβικ, μέχρι που κατέληξε υπηρέτρια στον
έμπορο. Αυτός έκανε ένα καταφατικό νεύμα.
«Θα αρχίσουμε από την αρχή» είπε. «Θα ξεχάσουμε το
παρελθόν».