Οι πύλες της Ρώμης - page 5

[ 18 ]
Μια σκέψη τής ήρθε ξάφνου στο μυαλό και η Σαλ ένιωσε ένα
ρίγος να διατρέχει την πλάτη της, θαρρείς και το δάχτυλο ενός
φαντάσματος γλίστρησε στη ραχοκοκαλιά της, και η επιδερμίδα
στα γυμνά της μπράτσα ανατρίχιασε.
Ω σαντ-για. Εγώ το έκανα αυτό;
Αναρωτήθηκε αν είχε χρησιμοποιήσει τις σελίδες του ημερο­
λογίου
και παλιότερα
.
Μια άλλη Σαλ. Μια
προηγούμενη
Σαλ;
Ξαφνικά δεν ένιωθε καλά. Τι είχε πει ο Φόστερ σχετικά με
την τύχη της προηγούμενης ομάδας; Ότι «είχαν γίνει κομματά­
κια», ότι «δεν είχαν απομείνει και πολλά». Θυμόταν ολοκάθαρα
εκείνη την πρώτη μέρα. Όταν ξύπνησε στην κουκέτα της, όταν
συνάντησε για πρώτη φορά τηΜάντι και τον Λίαμ, όταν είδε το
γέρικο πρόσωπο του Φόστερ σκυμμένο από πάνω της και συνει­
δητοποίησε πως ήταν το ίδιο πρόσωπο που είχε δει μια στιγμή
προτού πεθάνει, μια στιγμή προτού το σπίτι της στο Μουμπάι
καταρρεύσει σε μια κόλαση φωτιάς.
Και μετά ήταν εκείνο το πράγμα… εκείνη η φασματική μορ­
φή μες στο σκοτάδι, από την οποία προσπάθησε να τους απο­
μακρύνει ο Φόστερ, φυγαδεύοντάς τους άρον άρον από τη στοά.
Ο ιχνευτής. Δεν τους είχε πει ότι εκείνη η αιθέρια, φεγγοβόλα
μορφή –εκείνο το πράγμα σαν εύθραυστη μεμβράνη, σαν μέ­
δουσα, σαν στήλη καπνού– είχε ξεσκίσει την προηγούμενη ομά­
δα σε τόσο μικρά κομματάκια, που δεν αναγνωρίζονταν καν;
Την προηγούμενη ομάδα.
Εμάς;
1,2,3,4 6,7,8,9,10,11,12
Powered by FlippingBook