[ 15 ]
ΚΕΦΆΛΑΙΟ 1
2001, Νέα Υόρκη
Δ
ευτέρα (77ος χρονικός κύκλος)
Κάτι δεν πάει καλά. Το νιώθω. Νομίζω ότι συμβαίνει κάτι σοβαρό που
δε γνωρίζουμε. Κάτι που έπρεπε να μας είχε πει ο Φόστερ, αλλά το παρέ-
λειψε. Ίσως να ήθελε να μας το πει, αλλά να μην μπόρεσε. Να μην τον
άφησαν. Μήπως αυτός είναι ο λόγος που μας εγκατέλειψε;
Η Σαλ κατέβασε το στιλό της και κοίταξε γύρω της το δημό
σιο πλυντήριο όπου βρισκόταν. Ήταν άδειο, όπως πάντα τέτοια
ώρα κάθε Δευτέρα πρωί. Ήταν η μοναδική πελάτισσα και κα
θόταν σε μια από τις πλαστικές καρέκλες που ήταν τοποθετη
μένες απέναντι από τη θαμπή τζαμαρία. Έξω στον δρόμο, ένα
φορτηγό μεταφορών προσπαθούσε να περάσει ξυστά δίπλα από
ένα κίτρινο ταξί που είχε σταθμεύσει στο κράσπεδο του πεζο
δρομίου. Οι οδηγοί των δύο οχημάτων είχαν κατεβάσει τα πα
ράθυρά τους και είχαν πιαστεί στα λόγια.
Άντρες. Πάντα έτοιμοι για καβγά. Η Σαλ αναρωτήθηκε φευ
γαλέα πώς θα ήταν ένας κόσμος χωρίς τεστοστερόνη. Σίγουρα
πολύ καλύτερος, απαλλαγμένος από κάτι άντρες που κοπανού
σαν το στήθος τους και φέρονταν σαν γορίλλες.
Έστρεψε πάλι την προσοχή στο ημερολόγιό της.
Εκείνο το πράγμα. Εκείνος ο λούτρινος αρκούδος. Με τον έναν ή τον
άλλον τρόπο εκείνο το παιχνίδι είναι στο επίκεντρο όλων όσων συμβαίνουν.
Είμαι σίγουρη.
Ήταν σίγουρη πως ο άνθρωπος που είχε μεταφερθεί στον
χρόνο, εκείνο το δύσμοιρο ανθρώπινο ον που είχε μετατραπεί
