[ 24 ]
Έστριψαν σε μια γωνία και βρέθηκαν σ’ έναν διάδρομο που
φωτιζόταν ήδη από πλαφονιέρες με σταθερό, γλυκό φως. Στο
τέρμα του, δύο στρατιώτες έστεκαν φρουροί δεξιά και αριστερά
από την πόρτα ενός ασανσέρ.
Ο Ρασίμ τούς κούνησε φιλικά το χέρι την ώρα που πλησίαζε
προς το μέρος τους μαζί με τη βοηθητική μονάδα. «Καλημέρα,
παιδιά».
«Καλημέρα, κύριε» απάντησε ο μεγαλύτερος από τους δύο
φρουρούς. Θα πρέπει να ήταν στην ηλικία του μπαμπά του
περίπου. Ο Ρασίμ ένιωθε αμήχανα · ήταν μακράν το νεότερο
μέλος της τεχνολογικής ομάδας. Στα είκοσι επτά του ήταν επι
κεφαλής της «ομάδας δεκτών», που αποτελούνταν από οκτώ
τεχνικούς, όλοι τους τουλάχιστον δέκα χρόνια μεγαλύτεροί του.
«Νωρίς σηκωθήκατε πάλι, δόκτωρ Ανουάρ».
Ο Ρασίμ ανασήκωσε τους ώμους. «Πρέπει να ξανατσεκάρου
με τη βαθμονόμηση των δεικτών μετατροπής».
Ο Μπάμπα Σφουγγαράκης σήκωσε το χαρακτηριστικό γα
ντοφορεμένο χέρι του σε απομίμηση χαιρετισμού προς τους
φύλακες. «Ο Ρασίμ είναι ο σπουδαιότερος άνθρωπος στον κό
σμο!»
Ο Ρασίμ μόρφασε αμήχανα ακούγοντας τον διαχυτικό έπαι
νο του βοηθού του.
Ο μεγαλύτερος σε ηλικία φρουρός ανασήκωσε το φρύδι. «Κύ
ριε, δεν ξέρετε πως εκτός των εγκαταστάσεων πρέπει να θέτετε
τη μονάδα τεχνητής νοημοσύνης σε κατάσταση σίγασης; Δια
φορετικά παραβιάζετε τους κανόνες ασφαλείας».
«Ναι, ναι, φυσικά… σας ζητώ συγγνώμη». Άφησε το γαντο
φορεμένο χέρι τουΜπάμπα. «Μπάμπα Σφουγγαράκη, μημιλάς».
«Έγινε!» Το ρομπότ έκλεισε σφιχτά τα πλαστικά του χείλη και
στη συνέχεια τα σούφρωσε με ένοχο ύφος.
«Ζητώ χίλια συγγνώμη».
